HEY GİDİ KARADENİZ Özcan TEMEL Doğu Karadeniz'i yeşil ve mavinin tonlarında biçimlenen, derinleşen renkli, coşkulu, duygulu bir tabloya benzetirim. O tabloda önde deniz, ardında dere boyu kıvrılıp uzayan yemyeşil vadi; arkasında mavi göğe yükselen tepeler, ileride ak bulutlar... Güneşli aydınlık günler, yağmurlu günler; sisli, dumanlı, karlı günler. Her mevsim ayrı bir güzelliktir, her mevsim ayrı bir coşku. Hareketli yaşamı, çabukluğu, sabırsızlığı, hızlı düşünmesi, aceleciliği, sevgisi, merhameti, öfkesi

Gezi yazıları ilgimi çekmiştir, çok öncelerden. Ders kitaplarında yer verilen ünlü gezginimiz Evliya Çelebi'nin "Seyahatname"sinden seçilmiş ve yalınlaştırılmış metinler, bu tür yazılara ilgi duymamın ilk kıvılcımlarını oluşturdu. Sonra, gezi türü yazılara ve kitaplara yöneldim. Bunlardan Ahmet Haşim'in Frankfurt Seyahatnamesi ile Reşat Nuri Güntekin'in Anadolu Notları'nın bende ayrı bir yeri vardır. İlk yurt dışı çıkışım Kuzey Kıbrıs'a oldu; ilk uzun süreli yurt dışı çıkışım, Kazakistan'a. Üç yıl yaşadım

Sis Dağı'ndan aşağı İn dereye, dereye Neyleyim İstanbul'u Aşığım Görele'ye... Ona âşık olmamak söz konusu olabilir mi bunca doğal güzelliği, onca çekiciliği karşısında? Havasını soluyan, suyunu içen; yağmurunun tıkırtısıyla uyuyan; denizinde, deresinde yüzen; dağlarında gezen; tarlasını belleyen; fındığını döşüren... Görele'yi unutabilir mi? Unutabilir mi çarşısında, pazarında dolaşan; pidesini yiyen; parkında çay içen? Bir renk cümbüşüdür Görele, bir ışık şöleni.. Açık, koyu, mat.. yeşilin her tonu yans