Yüzümüzü döndürmüşüzdür gün batımı vakitlerinde, güneşin battığı ufuklara. Sırtımız doğudan yana. Fevc fevc Eyfel'e yönelmişiz. Güneşin batarkenki bakır sarısı ışıklarıyla pırıl pırıl görünen Eyfel'e! Koşmuş, koşmuşuz. Ama yakalayamamışız o ışıkları. Güneş kızgın bir kor gibi. Atlas Okyanusu'nun derinliklerinde sönerken biz Eyfel'in karanlıklarında açmışız gözlerimizi. Göz gözü görmez dehlizlerde, Eyfel şeytanlarının madenî uğultularıyla beyinlerimiz uyuşmuş. Eyfel zangoçlarının çağrılarına uyarak Promete'n

"Şehir, bu akşam vakti olanca ağırlığıyla yine omuzlarıma binmişti. Caddede bir sarhoş gibi yalpalayarak yürüyordum. Bahçelievler`in merkezinden İstanbul`un Kuzey varoşlarına doğru uzanan cadde, bu akşam saatlerinde bir mahşer yerini andırıyordu. Her şair gibi, zerreden kürreye dek çözülmemiş nice meselelerle kafamı patlatarak, ruhumu bunaltarak, ilk bakışta tümü de başkalarına ait görünen dert, acı, keder, hüzün ve düş kırıklığı yüklerini kendime mal etmiş, beynime ve gönlüme doldurmuş halde öylesine gidiy