Aşk çemberinde sıkıştığında ruhumuz dört bir yandan, taşıp gittiğinde içimizin hüznü, her gün ayrılık hasretiyle, vefasızlıkla, nankörlükle yeniden dağlandığında yüreğimiz, kabarıp bir heyula gibi üzerimize üzerimize geldiğinde çağın sonu gelmez takıntıları; şiire bir sırdaş gibi, bir yoldaş gibi, bir arkadaş, candan bir dost gibi yaklaşmalı ve bizi inciten yanlarımızı mısrayla paylaşmalıdır. Gece bizi kavradığında, şafağımızda yeni bir melâl dalgalandığında, bir şiir, bir mısra; nasıl kucaklar, nasıl sırd

Anadolu gibi şiir yazmak... Uluların mayaladığı hamur... İnsanî, ahlâkî ve İslâmî... Allah'ın güzel olarak övdüğü ne varsa her şeyin müşterekliği... Anadolu, ilâhî olanla beşerî olanın âbidevî mekânı... Beşerînin, kutsalın boyasına boyandığı yerin adı... Rengini, kutsalın renginden alan toprak, vatana teslim olurken, karakterini, üzerinde hayat sürene taşıyan Anadolu... İşte, İsmail Bingöl'ün şiirleri, Anadolu gibi... Zahiren bakanlar, kelime ve seslerin şiddetine çarparlar. Süssüz, düz ve dosdoğru... Sert

"Konuşurken, okurken veya birisini dinlerken; duyduğunuz bir kelimenin sihrine kapılıp ardından gideriz. Anlamı etrafında oluşan dünyaya ayak basar, orada gezinir, gâh hatıralar arasında gâh hayaller arkasında sürüklenip dururuz. Belki o an, bizi böylesine ilginç bir seyahate çıkaranın, değişik düşünce dünyalarında gezdi-renin ve hayallerin ardından sevk edenin bir kelime olduğunu hatırlamayız bile. Sonraları birden, bu işi başaranın sadece bir kelime olduğunu fark ederiz. Bazıları, kendilerini bu tür zihni