Kültür ve edebiyat... Birbirini tamamlayan bu iki unsur, bir toplumun var oluşu demektir. Çünkü bir toplumun, geçmişten günümüze dek ürettiği ve gelecek nesillere aktardığı her türlü maddi ve manevi özellikleri bulunan her şey kültürdür. Yani bir toplumun var oluşundan itibaren o toplumun kültürü de başlar ve tarih sahnesinde yoğrula yoğrula, zaman süzgecinden süzüle süzüle, süzüldükçe de hem maddi hem de manevi daha da zenginleşerek, kendine has düşünce ve ifade ediş tarzı ile günümüze kadar ulaşır. Edebi

Tek bir çiçekte değil, her çiçekte bin bir öz,Sanmayın yabancıdır, arı da öz gül de öz. Az söz anlamlı olur, her bir kelam bir inci,Sözler hazinesinde değeri hep birinci. Düşünüp söyle oğul, dikkat et her sözüne,Söz var yerle bir eder, ya götürür söz üne! Evladına ilim ver, atlas serme altına,Hüner yoksa faydasız, istersen göm altına! Kim demiş yerkürede, gezmekle biter yollar,Bir yolu bitirirsin, diğer bir yola yollar. Eğer ceylan güvenip, dost olursa sırtlana,Bir ömür yük edine, tehlikeyi sırtlana!

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde! dedikleri bir günde, memleketin birinde, insanın kıt olduğu bir yerde; develer tellâl iken, pireler berber iken, ben evimizin ortacığına oturmuş, bir anamın, bir de babamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken, anam kaptı maşayı, babam kaptı dolmayı. Baktım maşa yakacak, dolma da saçmalayacak, korktum kaçtım. Kaçtım kaçmasına ya, bir de baktım ki ancak bir arpa boyu yol gitmişim. İşte o zaman önüme üç dükkân çıktı. Birinin çatısı, birinin kapısı, birinin de duvarı yok.

Tepecik kibirlenip, küçük görürse dağı, Bundan dağ etkilenmez, kayar kendi ayağı. Tarihin tozu konmuş, nice taç-u tahta ah, Zamanla yarışamaz, ne bir köle nede şah. Öyle bir an vardır ki yüzyıllık zaman gibi, Öyle yüzyıl vardır ki geçer boşa an gibi Hayat satranç oyunu ister şah ol, ister at, Vezire pek güvenme, bazen piyon eder mat!

Dost katına bir yol vardır, Hakkın yolu, Hakkın yolu. Çok yolluğun sonu nârdır, Aşkla dolu, Hakkın yolu. Bulanlar boyanır nura, Azanlar girerler nâra, Aşığı çattırır yara, Hakkın yolu, Hakkın yolu. Paslı kalp de gül bitirir, Kargadan bülbül yetirir, Sultanlardan kul yetirir, Hakkın yolu, Hakkın yolu. Âşık dünyadan geçiyor, Özgür kuş gibi uçuyor, Gizli sırları açıyor, Hakkın yolu, Hakkın yolu. Öldürür hem nefsi kibri, Düşmandır bunlar her biri, Gönüllerden siler kiri, Hakkın yolu, Hakkın yolu. Unutturur

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde! dedikleri bir günde, memleketin birinde, insanın kıt olduğu bir yerde; develer tellâl iken, pireler berber iken, ben evimizin ortacığına oturmuş, bir anamın, bir de babamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken, anam kaptı maşayı, babam kaptı dolmayı. Baktım maşa yakacak, dolma da saçmalayacak, korktum kaçtım. Kaçtım kaçmasına ya, bir de baktım ki ancak bir arpa boyu yol gitmişim. İşte o zaman önüme üç dükkân çıktı. Birinin çatısı, birinin kapısı, birinin de duvarı yok.

Bir gün sohbet arasında, Benden sakladığın bir şey mi var? dedim. Hayır dedi kısa ve net. Ama senin bir derdin var dedim. Evet, var dedi. Yaşım kırk sekiz olmasına rağmen altmış üç yıllık derdim var. Tabi aynı dertten muzdarip olduğum için derdinin ne olduğunu anlamıştım. Ahıskalıların ortak derdi; sürgün, gurbet en önemlisi vatan hasreti ve ya vatansızlık. Boşuna dememişler acıyı çeken bilir. Kendimi bildim bileli Vatan hasretliyle yanıp tutuştuk. Her mecliste, düğünde, yasta Ahıska hatıraları anlatılır ve

Bir ah çektim, koca dünya sarsıldı, Çarkıfelek durdu, saymadı zaman. İniltim ulaştı arşı alaya, Çok candan değerli, değersiz saman. Haksızlık güç geldi, dayanmaz kalkan, Haykıran kalbimdir, değildir volkan, Yüreğimde feryat, gözlerimde kan, Karışmış sahneler, dünya toz duman.