“Arif Eren’in şiirlerinde yeni ile eski birleştirilip adeta mezcettirilmiştir. Yine onun şiirinin derinliği, bazılarının ifade ettiği gibi sadece çağdaş da değildir. Arif Eren’in şiirleri, -Ziya Gökalp’in Yahya Kemal’e yönelttiği bir soru üzerine onun da ifade ettiği gibi-, adeta ‘kökü mazide olan bir âtî’dir. Çünkü Arif Eren, tanıklık ettiği asrın ruhunu verirken, bunu mazi ile de mezcederek adeta dizeleriyle resmediyor. Dolayısıyla Arif Eren’in mısralarının ‘kökü mazide olmakla birlikte geleceğe de yön ve

Türk-İslam tarihi açısından oldukça önemli bir yer tutan şehadet anlayışı, Halk, Klasik ve modern şiirimizde geniş bir şekilde karşılığını bulmasına rağmen bugüne kadar müstakil bir çalışmaya konu olmamıştır. Türk Şiirinde Şehadet adlı kitap, bu kültüre az da olsa ışık tutmak amacıyla kaleme alınmış; Türkiye’nin farklı üniversitelerinde görev yapan ve alanında uzman olan on dört akademisyenin konuyla ilgili titiz çalışmalarının ürünü olarak ortaya çıkmıştır. TBMM tarafından kabul edilişinin 100 Yıldönümü ve

Bir Diyarbakır Hanımağasının Yaşanmış Öyküsüdür. Yazdığı hikaye, roman, biyografi, tiyatro alanındaki eserleriyle, Diyarbakır köylerine, özellikle köylü kadınların yaşadıklarına dikkatlerimizi çeken yazar Esma Ocak 26 Mayıs 2011 tarihinde aramızdan ayrıldı. Esma Ocak, yaşadığı dönem toplumunun algısına, sosyal sorunlara, bilhassa köylü kadınlara dair geniş bir perspektif sunmuş eserlerinde. Bir aydın kadın gözünden içinde bulunduğu kültüre ve sosyal hayata dair kayıt tutmuş. Esma Ocak, vicdanına; Çocukl

İlk insandan günümüze kadar birçok yazar, aydın, gazeteci, politikacı, toplumun her kesiminden insanlar farklı sebeplerle sürgün yaşamıştır. Sürgün kavramına yüklenen anlam ise, kişilerin bakış açısına göre değişmiştir. Tarihî süreçte, topluca yaptırılan göçlerin bir kısmı da sürgün olarak kabul edilmiştir. Toplu olan sürgünlerin dışında dünya tarihinde birçok düşünür de bireysel sürgün yaşamıştır. Dünya tarihine genel olarak bakıldığında hemen hemen bütün milletlerde sürgün edilen aydınlarla karşılaşırız.

Kemal Timur bu kitapta, 1872-1896 arası dönemi; ´Din Duygusu ve İnanma İhtiyacı´, ´Semavi Dinler´, ´Semavi Olmayan Dinler´, ´Mitoloji´, ´Dinlerin Karşılaştırılması´ ana başlıkları altında, romanları tek tek ele alarak ayrıntılı olarak inceliyor. Akademik çalışmaların genellikle sınırlı bir çevrede ilgi görmesi, alışılmadık bir durum değildir. Ancak gerek dil, gerek ele aldığı konuyu işleyiş biçimiyle bu kitap, çok daha geniş bir çevreden ilgi görmeyi fazlasıyla hak ediyor. Her romanda az ya da çok yazıldığı

İnsanlar, tarih boyunca birbirlerini tenkit etmiş, eleştirmiş ve hicvetmişlerdir. Günümüzde de yaşamın her alanında bu durumla karşılaşmak mümkündür. Günlük hayatımızda, tenkit, eleştiri ve hiciv kavramlarını birbirine karıştırır ya da birbirinin yerine kullanırız. Böyle olmakla birlikte bu kavramlar, farklı anlamlar taşır. Tenkit ve eleştiri herhangi bir şeyin olumlu; ya da olumsuz yönleriyle objektif bir tarzda değerlendirilmesi anlamına gelir. Hiciv ise, bir şeyin alaylı bir dille eleştirilmesi; ya da ku