Nabi (1642-1712), Divan edebiyatında "hikemi şiir" çığrını açan önemli bir şairimizdir. Eski Türk edebiyatının hemen her türünde eser vermiş olan Nabi, Hayriyye adlı didaktik mesneviyle çok geniş bir şöhret kazanmıştır. Nabi Divanı'nda görülen öğretici muhteva, bu mesnevide sistemli bir biçimde mesnevi formunda ifade edilmiştir. Hayriyye-i Nabi, didaktik, fikri, ahlaki, mesnevi türünün Eski Türk edebiyatındaki belli başlı örnek eserlerinden biri olup Osmanlı Devleti'nin hemen hemen her köşesinde yayın bir

Osmanlı, Oğuz Türkçesini gönül dili haline getiren bir medeniyet tesis etti. Bu medeniyetin içerisine her milletten gönül insanı ışığa koşan pervaneler gibi coşkuyla atıldı. Türkçe, bu duygu insanlarının gönül dibeklerinde dövülüp aşk tennurunda pişirilek insan denilen varlığı madde ve mana planında ifade edebilecek bir dil kıvamına yükseldi. Şiir, toplumun her kesimini buluşturan, konuşturan, kaynaştıran bir harç oldu. Padişahından neferine, şeyhülislamından müezzinine, şeyhinden müridine, kahvecisinden, a

Bu çalışma farklı zamanlarda yazdığımız makalelerin bir araya getirilmesi ile ortaya çıktı. Makaleler gözden geçirilerek ekleme ve çıkarmalar yapıldı. Böylece başlangıçtan son dönem divan şairlerine kadar geniş bir yelpazede aşk kavramının izi sürüldü. Kâinatın yaratılışını aşka bağlayan bir anlayışın mensubu olan divan şairleri, âşık olmasalar bile şiirlerinde öyle görünmek isterler. Bu sebeple divanlarda aşk konulu gazellerin önemli bir yer tuttuğu görülür. Şairler, gelenek çerçevesinde aşktan, aşkın acı

Aydınbaba Yokuşu, bizi hikâyeye çağırıyor. Başkalarının hikâyelerinden hareketle, kendi hikâyemizi kurmaya çağırıyor. Mahmut Kaplanın eşsiz kaleminden

Divan şiirini anlamak için mazmunlarını, şiirde bir kelime, bir terkip ile atıfta bulunulan hikâye, efsane ve menkıbeleri bilmek, bunların yanında klasik şiiri besleyen Kuran, hadis-i şerif ve tasavvuftan biraz anlamak, İran edebiyatının önemli eseri Şehnâme'yi, Tâberî Tarihini bilmek, orada geçen kahramanları tanımak gerekmektedir. Çalışmamızda bu noktalara ve ayrıca şiirlerin yazılmasında günümüz imlasına uygunluğa dikkat edildi. Şiirlerde geçen anlaşılması zor kelimelerin, ıstılah ve terkiplerin bütün a

Eski şairlerimiz divanlarının başında Allahın varlığını, birliğini, kudretini, esma ve sıfatlarını anlatan manzumelere yer verirlerdi. Fuzûlî de bu geleneğe uymuş, divanının başında bir Tevhid manzumesine yer vermiştir. Divan şairleri tarafından beğenilen ve nazireleri yazılan Tevhid, şairin zamanında geçerli olan tefsir, hadis, kelam, fıkıh gibi dinî; mantık, felsefe ve tıp gibi müspet ilimlere olan vukufunu göstermesi bakımından çok önemli bir eserdir. Fuzûlî, bu eserinde öğretici kuruluğa düşmeden estet