"Biyografi kitapları, okurun zihninde bir imge oluşturmalıdır. Kitabın son yaprağı çevrildiğinde okurun yüreğinde bir kıpırdama, dimağında estetik bir haz, ruhunda bir ilham ateşi yanmalıdır. Okur, bir insan tekinden başlayıp dünyaya doğru giden yolun ucunu görebilmelidir. Bu kitabın, bu düşüncelerimizin ne kadarını gerçekleştirdiğine elbette okur karar verecektir. Ben, Alâeddin Özdenören diye birinden bahsettim; kelimeyi şiirde yeniden diriltmiş, varlığın varlık nedenini sorgulamış, insanın insanlık durumu

Tasavvuf şiiri, bizim kadim şiirimiz içinde ayrı ve özel bir yere sahiptir. Bu şiir, gönül ve zihin dünyamızın en coşkulu, en derin ve en parlak ışımalarıdır. İlahî sesin beşeri bir söz düzeneği içinde bize seslenmesi olarak ifade edebiliriz. Bir yalvarış, bir arayış, bir ilham atmosferi içinde kalbin bütünüyle kendini ilâhî coşkuyu teslim ettiği anlardan oluşmuş mermer sütunlar gibi göklere uzanan bir şiir. Mutasavvıf şairlerin kelimenin, anlamın ve hayatın merkezine aşkı koyduğunu görüyoruz.Aşkın, insanı

ya da yıldızlar mıdır ağlıyor maviliğin koynunda gecenin bağrına bırakmışlar ellerini melekler midir gelen beyaz çantalarıyla beyaç çantalarıyla gümüş sahifeler getirip kalbimize ekleyen bir de gitmeyi denesek diyorum gitmeyi... o haşarı çocuğu varıp öpsek öpsek, içimizdeki oyuncakları ona versek gitsek ve otursak uzak ağaçların altına ağzımızda küçük bir yaprağı parçalasak parçalasak...