Böylesine sınırsız, ölçüsüz, eşsiz bir sevginin öyküsünü anlatmaya başlamadan, onun gerçek yüksekliğine, erişilmez çizgisine, ne yaparsam yapayım ulaşamayacağımı, hep küçük ve güdük kalacağımı iyi bildiğimi de belirtmek isterim. Bir büyük dağın altındaki kör köstebek kadar çaresiz ve güçsüzüm aslında... 1907'de doğan Mebrure Alevok, pek çok türde verdiği eserle dönemin dikkat çeken isimlerinden birisi olur. Alevok'un 1972'de, Hürriyet gazetesinde 135 nüshayla tefrika edilen anı-romanı Sevgilerin En Güzeli,

Güneş doğudan batsaydı.Telveden köpüğe içilseydi kahve.Razıyım, kirazlar önce meyve, sonra çiçek verseydi...Kuşlar yumurta, kelebekler kurt, tüm ipekler dut yaprağı olsaydı da. İnsanlar da önce düşman, sonra dost olsaydılar birbirlerine.Bir otobüs Erdek’ten Ankara’ya doğru yola çıkar. Yılmaz, rüyasında kaza geçireceğini gördüğü halde otobüse binmekten geri durmaz. O aslında ölüme gitmek ister. Dünyaya da insanlara da sırtını dönmüştür kuyudadır.Ankara’ya giden otobüsle beraber biz de Yılmaz’ı kuyuya iten n

“Beklemekse kaç gündür bekledik, gelmiyor. Ancak yarın... Aynı saatte. Aynı yerde. Usta balık. Koca balık... Yarın belki... Belki yarın da olmaz, öbür gün... Ama mutlaka vuracağım onu. Göstereceğim ona, kim akıllı, kim usta. O bir balık, ben insanım. Kim güçlü, görecek yarın...”İstanbul’un karmaşasından bunalan Metin, annesini de alıp yıllar önce Gökova’ya yerleşmiş, kardeşi kabul ettiği İsmet’le beraber balıkçılık yapmaktadır. Günün birinde koca bir orfoz çıkar karşısına, yüz kilodan fazla, huylu mu huylu.

“Alışırsın Osman. Alışırsın oğlum. Öteki balıklar renkleriyle ölür. Ama bu, kılıç! Kılıç bu. Bu başka. Bu büyük. Bu, gözüyle ölür yavrum.”Yaman Koray, Deniz Ağacı’nda okuru 1960 yılına, Marmara Adası’ndaki yoksul balıkçıların yanına götürür. Birkaç aylık kılıç sezonu adadaki bütün dengeleri altüst eder. Kılıç, sadece bir balık değildir. Bir umuttur, aşktır, öfkedir yani hayattır. Kalasa çıkan balıkçılar ellerindeki zıpkını kılıca değil, kör talihlerine, içlerinde kalmış ukdelere, ille de yüreklerine fırlat

“Bilesin ki son umut şimdi. Kave kave dolanacağız. İş arayacağız. Na bir gör, mahşer dışarısı, nasıl diyeyim, öyle bir kalabalık. Tüm köylerden akıp gelmiş millet zeytin uğruna. Ne diyeyim yollar, kaveler adam almıyor. Sanırsın tıpkı tıpkısına sığırcık kuşları! Öyle birikmiş, öyle şaşkın. Öyle de aç millet.”Yaz mevsimi bitip de yerli-yabancı turistler el ayak çektiklerinde bambaşka bir dönem yaşanır Erdek’te. Zeytin dolu ağaçlar herkesin ağzını sulandırır toprak sahibi beyler, mevsimlik işçiler ve sığırcı