Felsefenin çığır açıcı isimlerinden Emmanuel Levinas'ın, Sorbonne'da görev yaptığı son öğretim yılında verdiği iki dersin metinlerini kapsayan bu kitap, temel aldığı "Tanrı", "ölüm" ve "zaman" kavramları etrafında şekilleniyor. Levinas derslerinde bu başlıkları, insanın insanlığı içinde yaşadığı başkalığa dair bir oyun olarak ele alıyor.Levinas, söz konusu kavramlar arasındaki ilişkiyi ele alırken düşüncelerini hem Heidegger ve Bloch gibi çağdaşlarıyla, hem de Aristoteles, Hegel, Kant gibi filozoflarla

Çağdaş Fransız düşüncesinin en önemli isimlerinden Emmanuel Levinas'ın bu kitabı, ‘zaman' üzerine vermiş olduğu konferans dizisinin kitaplaştırılmış hâlidir. Bu konferansların amacı, zamanın yalnız ve yalıtılmış bir öznenin olgusu olmadığını, bizzat öznenin başkası'yla ilişkisi olduğunu göstermektir. Ancak kitapta ele alınan sosyolojik bir zaman çözümlemesi değildir. Burada söz konusu edilen, zaman hakkındaki düşüncelerimiz değil, zamanın kendisidir. Bu savı desteklemek için bir yandan yalnızlık kavramını,

İsrail'in sözlü geleneğinin yazıya geçirilmiş hali olan Talmud, Yahudiliği kabul eden Yahudilerin gündelik ve ritüel hayatlarını olduğu kadar düşüncelerini de düzenler. Talmud'un bilgeliği ve amacı evrenseldir. Levinas'ın bu kitapta yaptığı tefsirin amacı, İsrail'in ulusal tarihi denilen şeyden alınan verilerin Yahudileri içine kapattığı bariz tikelcilikten evrensel bir bakış çıkarmak ve Talmudistlerinin uzun zamandan beri unuttukları felsefi problemlere geri dönebilmektir. Etiğin ve dinin özünün sorgulanm

Sartre, Blanchot, Derrida, Lyotard gibi önemli isimleri derinden etkileyen, fenomenolojiye giriş için önemli bir kaynak olarak gösterilen Görü Teorisi, Husserl fenomenolojisinin temel kavramlarıyla tanışmak ve Heidegger'in bu fenomenolojiye getirdiği yenilikleri anlamak için iyi bir rehber olduğu kadar Levinas'ın kendi felsefesinin kurucu unsurları hakkında ipuçları vermesi açısından da önemlidir. Bizi farklı varlık bölgelerindeki hakikati keşfetmeye yönelten vasıtaları belirlemek için, hakikatin özüne dair

Çağdaş fenomenolojiye etik alanından yaptığı katkıyla öne çıkan Emmanuel Lévinasın 1975-76 akademik yılında verdiği derslerden oluşan Ölüm ve Zamanda, felsefe tarihinin Aristoteles, Platon, Kant, Hegel, Bergson gibi figürlerini okumasına ve özellikle Heideggerin Varlık ve Zaman adlı eseriyle bir hesaplaşmasına tanık oluyoruz. Heidegger bir yandan saatlerin ölçtüğü varsayılan nesnel bir zaman anlayışına karşı getirdiği eleştirilerle, Bergsonun süre kavramında olduğu gibi, varoluşun kendine özgü zamansallığ

Emmanuel Levinas ile Maurice Blanchot, öğrencilik yıllarından beri dosttular. Bu dostluk, büyük bir düşünsel yakınlığı da kapsamaktaydı. Birbirlerinin üstüne yazdılar. Bu kitaptaki metinlerde, Levinas Blanchot'nun yapıtına çeşitli yaklaşımlar gerçekleştirmekte. Bunu yaparken, kendi düşüncesini de büyük kitaplarındaki ayrıntılardan ve karmaşıklıktan uzak olarak açık seçik bir anlatımla ortaya koyma olanağını buluyor. Burada, Blanchot Levinas'a bir bakıma ayna işlevi görmekte. Blanchot'nun eleştiri ve anlatı