Geyikli Dağ’ın geyikleri çoktan yitip gitmiş halılara dokunmuş, türkülerle çağrılmış rüyalarda rüyetlerde görünüp kaybolmuşken Zehra, muhayyel bir geyiğin sırtında dağı, içinin içini dolaşır. Olmayan bir dünya ile olanı birleştirerek hayatın izlenimini değiştirir; olmayan geyikleri dağa, artık yaşamayan varlıkları kasabaya çağırır, mahalleyi düşle mayalar. Muvaz’a âşık olur. Aşkın yarattığı zaaflarla kendini kaybedip bulur, şaşkınlıklarla dünyayı yeniden ama her seferinde daha derinden keşfeder. Zehra bir r

Ben kurbanlarımı ölümün olmadığına ya da asıl ´ölümün yaşam sandığımız şey olduğuna inandırırım. Böylece kendi istençleriyle ölmelerini veya birbirlerini öldürmelerini sağlarım. İnsanlar gariptir, alışkanlıklarını mutlak düzen sanırlar ve geçmişlerine bağlı kaldıklarına inanmadıkları için sunduğum hayali hemen kabul etmezler... Birbirine benzemekten mutluluk duyan sığıntıların dikkati önce çelişkiyi değil, ülküyü yakalar. (Arka Kapak´tan)