Muawên bi rêkatine otobusê re li bayê bezê xwe çengi destikê deriyê dawiyê dikir, lingê xwe yî çepê diavetê aliyê hundir ser pêtikê, yê rastê jî li derve di valhiyê de li ba dikir. Car caran qewta xwe yî bi destikê derî ve dida, ser û sîngê xwe di deriyê nîvvekirî re dirêjî derve dikir û bi dengekî aza bang dikir: Diyarbekir! Diyarbekir!' Otobus hêdî hêdî di ber Ziyareta Darburê, di ser Kaniya Kulêbe re, li ser riya axînî, di nav toz û dixanê de dibû wek gilokek ewr, Dêrik li pêy xwe dihişt û diçê.Di ber Ke

12 Eylül ve Diyarbakır Cezaevi siyasi literatürümüzde spesifikleşmiş işkence demektir. Ve genellikle istatistik veriler için anılır. Oysa teker teker bireylerin yaşamlarıdır saldırıya uğrayan ve her biri bambaşka biçimlerde katlanmaya çalışmışlardır maruz kaldıkları işkencelere, tabii ölmedilerse! Selahattin Bulut, Hadımda bir kişinin işkence sonucu hadım edilmesiyle bir kültürün yasaklarla hadım edilmesi arasında analoji kurarak ve böylelikle nesnesini somutlaştırarak, işkence olgusuna insan tekinin deneyi

‘Xadim’, li ser hepisxaneya derve ye. Jêhatê ku piştî 10 salan ji hepsê derdikeve, li derve rastî hepisxaneyek din tê. Şopên deh salên buhurî ên li ser bedena wî, wî ji hepsê bêhtir êsîr dikin. ‘Xadim’ çîrokeke ku di dawiya wê de sekin tune; dawî şeva reş û di nav wê tariyê de windabûn e. Ji kitêbê Jêhat serê xwe bera ber xwe da.“Hela destê xwe berde…” Jêhat ricifî û destê xwe li ber xwe şidand.“Tu ne mêr î!” Jêhat dengê xwe nekir. “Tu tê were tu nayê ez radibim!” Pîrekê got û nigê xwe bi kêleka qaryo