Rivayetlere göre Allahın Rasûlü, veda haccında, Arafatta hazır bulunan yüz bini aşkın sahabeye, umumi olarak da bütün Müslümanlara, bütün insanlığa değişmez, eskimez ölçüler ihtiva eden bir hutbe irad etti. Belki bu seneden sonra görüşemeyeceğiz; sözümü iyi dinleyiniz ey insanlar Sakın benden sonra eski sapıklıklara dönmeyiniz dedi. Orda bulunan herkesi, elçilik vazifesini hakkıyla yerine getirdiğine şahit tuttuğu konuşmasında, Ey Müminler! demişti bir de, Ey müminler! Size iki emanet bırakıyorum, onlara sa

Sevgili kardeşim, Farkında mısın ne kadar azaldı birbirlerine hakkı ve sabrı tavsiye edenler; arındıranlar ve sakındıranlar birbirlerini... öyleyse birbirimize hatırlatmalarımız olsun bu satırlar... Sana seslenişim, yazmayı bildiğimin işareti değildir. Sana seslenişim yazmayı bulduğumun işaretidir, tek çıkar yol niyetine. Belki de Onun Adına yaşadığımız bir çağda, Onun buldurduklarıyla avunmak eylemi... Buldukça yazmak, yazdıkça bulmak... böylece buluşmak uzaktan uzağa...

Vahiyle geliyordu hayat. Vahiyle gelen ne ise ona uyuyordu müminler. Tüm eylemlerinde ise Resulü örnek almaları isteniyordu müminlerden... Arka Kapak Yazısı Her toplum ve her şahıs tarafından uygulanabilecek ve örnek alınabilecek bir özelliğe sahipti, Allah Rasulü´nün hayatı. Bütün safhaları, insanlar için takip edilmesi istenilen bir hayat tarzıydı onun hayatı. Üstün ahlakın, güzel adetlerin, asil ve mutedil duyguların ve insanlığı şehvet batağına düşmekten kurtaran üstün meziyetlerin hakim olduğu bir hay