Bir hamamın karanlıklarına sinmiş bir hayaletin hüzünlü öyküsünü hangimiz dinlemedik ki çocukluğumuzda? Ya da perili bir konağın önünden geçerken adımlarımızı sıklaştırmadık? Ama kaçımız Müge gibi o hayelete korkmadan inanıp, sessiz sözlerine yüreğimizi açacak denli cesur olabilirdik? Bir kız merak etseydik, karanlık bir köşede sonsuzluğun sonunun gelmesini bekleyen o zavallı ruhun fısıltılarını belki de duyabilirdik. Bir kez olsun, görünmez ellerini avucumuza almayı deneyip, öyküsünü bir de onun, olmayan