Bazen biten bir aşk, bazen mahallenin meczubu, bazen de çocukluğun dinmez görüntüleri var öykülerde. Arka plan hüzünlü ama umutlu, düşsel ama gerçek, geçmiş ama gelecek dolu. Üç bölümlü ayrışma içinde belki tümden gelecek, belki de bir evin duvarındaki resimlerden tüme varacaksınız. "Sokaklarda yaşıyordu. Varlığı, içimi acıtıyordu. İki çöp kutusunun arasında kartondan bir kulübesi vardı. Mahalledeki kızlar, yanından geçerken korkar kaçardı. Kızları kenara sıkıştırdığına ve tecavüz etmeye çalıştığına dair h

Küçücük bebeklerin babalarının eline silah verenlerin huzur içinde yaşaması içimi acıtıyor. Namaz kılmayanları dövenlerin, ihaleleri beklerken ezan sesi duymadığını biliyorum. Biliyorum, insan yapısı her şey kirleniyor. Bu yüzden biliyorum ve anlıyorum, inancın çürüyen kısmı insan yapısıdır. Tanrı yapısı olan her zaman parlar ve ışıldar. Ve artık anlıyorum. Yıllar önce tertemiz bir inançla başladığım yolculuğun şiddetle nasıl kirletilmeye çalışıldığını... Kaybolduğumu kabullenmeden yönümü bulmaya çalışıy

Gözlerimi dikiyorum sana. "Neden?" diyesim geliyor. Dudaklarım açılıyor. Belki bir harf söyledikten sonra susuyorum. Gözlerimi kapıyorum. Bir damla yaş. Kendini tamamlamış, aktı akacak... Bir daha kapatıp açıyorum gözlerimi... Düşüyor... Gülümsüyorum. Bitiyor birden gülümsemem. -Öyle olmalı, inan bana. Kendini bırakma. Doğrusu bu... Doğrusu... Sesin... Kulaklarımda yankılanıyor olmalı... -Kendine iyi bak. Elveda... Gözlerime bakmadan, çantanı alıp gidiyorsun, yavaşça. Oysa baksan, kapalılar... Kapıdan dışar

İçimdeki korku kayboldu.Düşlediğim bahçe...Kendime güldüm.Bütün bunlar acayip bir düşün parçasıydı başka ne olabilir? Eve giderken öylesine yorgundum ki eve varıp yatağıma uzandığımın ve düş görmeye başladığımın bile farkında değilim. "Eğer bu bahçede huzur ile yaşar ve ömrümü tamamlarsam sana hüzün dokunmayacak.Ancak eğer bahçeyi sahiplenirsen hayatının geri kalan kısmında mutsuz olacaksın ve acı içerisinde yaşayacaksın."dedi.Ve ekledi "Şimdi bu anlaşmayı kabul ediyor musun?"