Selçuk Demirel´in her zaman cebinde taşıdığı ve bir kayıtçı gibi çizimlerini yaptığı defterleri ne acıma duygusu uyandırır ne de duygusuzluk diye yazar John Berger. Daha çok bir suçlama ve bir umut arayışı vardır bu defterlerde. Zorbalığın niteliğini kavramak mümkün müdür? Zorbalığın inancının özü, kendine sonu gelmeyen bir kazanç kaynağı yaratmaktadır. Bu ahmakça görünse de böyledir. Selçuk Demirel çarpıcı çizimleriyle ahmaklığın maskesini düşürür. Tarihin tuzakları büyük bir iştahla dünyanın kaynakları

Elinizdeki bu kitaba, Selçuk, Kaleydoskop adını vermiş. Yani çocukluğumuzun çiçek dürbünü. Bu çiçek dürbününü çevire çevire bakın. Hiç kuşkum yok, benim sözcüklerimin betimlemeye, yorumlamaya yetmeyeceği bir çizgi ve renk dünyasında yolculuğa çıkacaksınız sizler de benim gibi. Söze başlarken ne dedim: Selçuk´un çizgilerinin sözcüklere gereksinimi yok.

Çok sayıda kedi kitabı olan ve “ben aslında köpek severim,” diyen Selçuk Demirel’in fırçasından bu kez Başka Kediler. Demirel bu kitapçıktaki resimleri 2003 nisanında İtalya’ya bir yolculuk sırasında minik bir deftere çizmiş: “Orijinal boyutları 5x5 cm olan bu resimler kitaplaşırken yüzde yüz büyütülerek girdiler kitaba. Böylelikle herşey büyümüş oldu – kâğıdın dokusu, lekeler, izler, kirlenmeler. Ve tabi ki kediler de. Gözümüzde bir kez daha büyüdüler böylece. Bu işin içinde olan birisi olarak düşündüğümde

Masanın başına oturmuş, kıyıyı düşünen bir adam Kıyının ötesine, denize, ufka, gökyüzüne bakıyor: Yıldızlarla el ele veriyor, gökyüzüne resimler çiziyor. Kitaplarla çevrili küçük odasından, düşlerinin evrenine uzanıyorÜlkemizin yetiştirdiği ve uluslararası alanda adını duyuran Selçuk Demirel, görsel bir şiir gibi ördüğü imgelem dünyasıyla sesleniyor okura