Serdar Koçak'tan tüm zamanların en iyi anlatı kitaplarından biri. Ben Napoli Radyosu, modern edebiyatımızın 'en çılgın' unutulmazı. Karnımızdaki radyo yıllar sonra yeniden yayında! Bir solukta okuyacaksınız. * * * Bir ren geyiği gibi kımıltısız ve koşarak yerleri su?pu?ru?yorum. Sarı bir ışık camlardan yerlere du?şu?yor, u?zerime ağaç yaprakları gibi konuyor, tenim gu?ndu?z ışığından korkmuyor onu emerek değiştiriyor radyonun du?ğmesi çevirdin mi çıt diye açılıyor, izmaritler birikiyor, aralarından uzun

Doksanlı yıllar şiirine ilk kitabı Pervazda (1991) ile yeni bir soluk getiren Serdar Koçak, bizi sadece özgün bir şairle tanıştırmadı, gerek düzyazı metinlerindeki şaşırtıcı üslûbuyla, gerekse çağdaşları arasındaki kesintisiz verimliliğiyle bir şair/yazar olarak edebiyat hayatımızdaki yerini her yeni kitabıyla yeniden tahkim etti. Son 20 yılda yirminin üzerinde yapıta imza atan Koçak'ın şiir ve yazılarında, sadece okurların değil kalem erbâblarının da hayâlhânesini yıkıp yeniden inşâ eden, içeriden gelen ve

Şiir ölümle hayatın salınımında bir büyük maceradır. Şair burada sırat köprüsü gibi varlık bulur. Varoluşçu yokluğun merasında oluşur. Şair şiirinin üzerine böyle kapaklanır. Şiir şairin hayatını yaşar., şair karanlık bir kuytuyu. Bazı kitaplar büyük doğar, bazı kitaplar klasik. Burada söz konusu ettiğim şairlerden Melih Cevdet Anday ve Seyhan Erözçelikin kitapları bu gruba girerler. Şiir okunmaz, tadılır.

Çıplak ayaklı kontes Gardenya Çıkmazından ayrıldıktan sonra hiçe savruldum. Beş beyaz yıldan sonra rüyamda bir çocuk tanrı gördüm, gülüyordu bana doğru. Arkamda sert tabiatlı tepeler, yöremde yarı boyumda papatyalar vardı. Her şey gerçekti, güven verici, harikaydı. Kendime dokundum. Biraz daha dokundum, utandım, döndüm arkamı, tepelere doğru koştum sonra işte bu kitabı yazdım

Gardenya Çıkmazında şimdi tek bir ev var o da haraptır. Rüzgarlı pencereler çarpar. Bilinmedik tıkırtılar duyurulur. Gardenya Çıkmazındaki evde balkondaki sarı ışık hiç sönmezdi, daima radyo çalar, telefonu çığlık atardı. Bu şiirler herkes gittikten çok sonra evdeki adam tarafından yazıldı. Şimdi o da gitti, imzası kaldı yadiğar.

Nesneleri ve aşkları şiire lisanla taşırız. Onlardaki müzik şiirdeki müzikle kaynaşır, akşamlarda, yazlarda yol alır. Nesne ve aşk ruhta mayhoşluk ve esrime yaratır, denizler üstünde ve ayın altında, yürekten, kelimelere sızarlar. Dilimizde eda gezinir o zaman. Bu derinliktir. Böylece beden şarap ve tutku ister gökte uçmak için. Dizelerden dizelere taşınırken, bir an tarihsiz, salınımsız kalır beden. Bu onun teslim olduğu andır, kuşların narin ve yırtıcı kuşların kanatlarını açıp artık o uçmadıkları noktada

Pervadanın ilk basımından bu yana onsekiz yıl geçti. O benim yazı dünyasına ültimatomumdur. Yankı da buldu. Benim gelenekle bağım bu kitaptır. Temastan sonra geleneği yıkma kararındaydım. Kendimce ama kendimce yaptım bunu deneysele kanat vurdum. Döndüm geleneğe, orada Yahya Kemal var, beni korur. Arkasında Şeyh Galip var, o da onu korur. Fuzuli hepimizi korur. Benim amacım lisanı imha etmek, başardım da, üstelik fark edilir. Serdar dili yıkıyor derler, önce kırmak gerek. Dil mutabakattır, onunla severiz,

Zamanımızdan 1643 yıl evvel Zem şehrinde kuzeyden gelen Oris adlı bir adam yaşardı. Şehrin batısında yıkık kuyuya yakın yerde, bahçeli bir evde. Şehre geldiği vakit o uzak mevsimde denize yakın ağaçların ve güneşin altında ruhunu avucun koyduğunu ve bir kadına yedirdiğini söylemişti. Fırtınalı bir günde olmuştu bu, atlar şehri terk edip gitmişti. Bütün bunları duyan Horasan´lı bir bilge, kadını da o yemiş olmalı demişti.

Levhadaki Açıklamalar: Madde 1. Ja-Ta diyenler girebilir. Madde 2. Rosa'cılar ve onların torunları ile yandaşları girebilir. Madde 3. Troçkist olduğunu kanıtlayabilenler girebilir. Madde 4. Komün üyeleri ile ilişkilerini ele veren sarışınlar girebilir. Madde 5. Ulaşabilenler girebilir. Madde 6. Yavaşça içeri süzülünüz.