Yağmur yağmasaydı çıkıp gidecek; her günkü yalnızlığımla yazıya, şaraba ve geçmişin hatıralarına sığınacaktım. Derken sen girdin içeri. Benden daha yalnız, benden daha bahtsız, benden daha mutsuz hâller içindeydin. Kimseyi görmeden ve sanki görünmeden kimseye, kapının sol tarafındaki pencere kenarına öyle bir kederle çöktün ki seni bu hâle kimin soktuğunu düşündüm ve ben bunu düşünürken başını kaldırınca sen; her şeyi terk etmeye, yeryüzünün bütün tehlikelerine meydan okumaya, değer verdiği bütün ideallere

Soran olursa vapurun infilak ettiği an, Maria Puder'in son hayaline tutunduğumu söyleyebilirdim "Bu romanda Sabahattin Ali'nin hayalî kahramanı Raif Efendi'nin günlüğündeki Maria adlı kahramanın peşine düşer yazar. Ama bu öyle sıradan bir peşine düşmek değildir, (...) yapmak istediği, Raif Efendi'yi gerçek kılmaya çalışmadan Maria karakterinin gerçekliğini ispatlamaktır." -Asuman Kafaoğlu- "Mutlaka okuyun Madonna'nın Son Hayali'ni; ön yargılarınızı bir kenara bırakıp öyle okuyun. Sturmayolcularını yaşadık

Yurtdışında yaşamak zorunda kalan devrimci bir baba, orada büyümüş bir oğul ve fasılın fasıl gibi çalındığı bir mekan... Baba, sanat müziğini, hem de bütün makamlarını iyi bilecek kadar çok seviyor. Klasik müzik aletleriyle yakından ilgili. Artık bir yetişkin olan oğul meraklı. Babasının yüzüne dikkatle bakıyor. Onun yıllar önce yaşadığı ve kendisini de doğrudan etkileyen olayları bizzat ondan dinlemek istiyor. Hiç konuşmuyor, soru sormuyor. Bu arzusunu bakışlarıyla anlatıyor. Baba bunun farkında. Yıllardı

Deniz´le Annesinin İzmir´i terkettikleri yıl. Köln´de yaşayan Katrin Frühling´in oğlu Josef´ten aldığı mektup: "Berlin´de yaşamaktan sıkıldım. Kendime yeni bir şehir bulmak için Berlin´i terkediyorum. Beni boğmayacak o şehri bulduğumda sizi arayacağım. Bu yolculuğumda tek sorun, size duyduğum özlem olacak. Sevgiler. Josef" (Arka Kapak)

"Kısa bir süre önce yola çıkmış bir sürgün kafilesine rastladım. Kafile önümden geçinceye kadar uzun süre bekledim. Gördüğüm manzarayı hiç unutmayacağım. İçlerinde çok az erkek vardı; çoğunluğu kadın ve çocuklar oluşturuyordu. Kadınların çoğunun saçları açık renk, gözleri iri ve maviydi. Bize öylesine bir ciddiyet ve doğal yücelik içinde bakıyorlardı ki, sanki kıyamet gününün yargıçlarıydılar." - Franz Werfel / Musa Dağda Kırk Gün-