Bugüne kadar ağırlık, daha çok derinlerde dolaşan deşifre edici çalışmalarda ve mitlere yaslanan simgesel araştırmalarda oldu. Ne yazık ki bunlar, modernist romanları genelde olduğundan "büyük" gösterirken yazarlarını da bir nevi peygamber mertebesine taşıdı. İlginçtir, teorik olarak modernizmin karşısında duran postmodernizm dahi, olumlayarak olmasa bile bu aşırılığa katkı sundu. Mevcut durumda sorulabilecek soru şu: Bu saatten sonra söz konusu romanlara daha üstten, daha genel bir bakışla yaklaşabilmek m

?Bir kimlik olarak yazarlığı rütbe gibi taşımak, dünyadaki en tehlikeli tatmin şekillerinden biridir. Yazmak başka; ama yazar olmak, yeryüzünde ısrarla o kimlikle bulunmak, psikoloji bilimine havale edilesi bir bozukluktur. Yazdıkları tatmin edici olmayanlar, sizin üzerinizden, yani yazar dostu adı verilen, yazarın yanında daha önemsiz kalmamak için sürekli diri kalmak, sürekli taze fikirler yumurtlamak zorunda olan zavallıların üzerinden tatmin olmaya çalışırlar." Ersan Üldes'in farklı dillere de çevrilen

Edebiyat dünyasında yok sayılmış, bütünüyle unutulmuş bir yazar: Hasan Cahit Doğanay. Ve onun mecalsiz yığınların insafına terk edilmiş romanı Hindi'yi anlamaya, anlaşılır kılmaya çalışan bir başka yazar. Roman içinde roman, yazar içinde yazar. Ersan Üldes mizahın teskin edici diliyle insana, insan ilişkilerine, yaşama, ölüme ve yazmaya, yazar olmaya dair zorlu, sorgulayıcı ancak oldukça keyifli bir yolculuk vaat ediyor ve Doğanay'dan devraldığı düşsel mirası yenilikçi bir romana dönüştürüyor. Hindi'nin R

"Ey tüm şüphelerini derin kuyulara atmış topluluk; müstakil evlerde otururken zaaflarını evinin arka bahçesine gömen, apartman katlarına taşınınca hezeyanlarını kilere tıkıştıran, cenklerin kendisinden çok uzakta cereyan ettiği, ateşkeslerinse kendinde bittiğini varsayan, şuursuz sünepelerin teşkilatı olmaktan çok da fazla bir şey olmayan topluluk! Bakın, ben sipersiz ve üstüne üstlük acil yardımsız bir savaştan çıkıp geldim. İşte bu yüzden, konuşma hakkını kendimde fazlasıyla görüyorum." (Arka Kapak`tan)