Modern Türk öyküclüğünde "altın kuşak" olarak tanımlanabilecek 1950 kuşağının önde gelen isimlerinden birisidir Vüs at O. Bener. 1950 de New York Herald Tribune gazetesi ile Yeni İstanbul gazetesinin ortaklaşa düzenledikleri öykü yarışmasında "Dost" adlı öyküsüyle adını duyurdu. Yarım yüzyılda ortaya koyduğu az sayıdaki öykü, roman ve oyunlarla edebiyatımızda etkili ve saygın bir yer edindi. Şimdi bütün yapıtlarıyla YKY de... Bener, konuşma dilini tüm doğallığıyla, ona yoğunluk kazandırarak kullanır. Behçet

"Vicdan da kim? Ne işi var aramızda? O yüzden yürümeyecek öykü. Acıklı güldürü, tutmuyor melodramın karşılığını. Cinayet eksik, zayıfladı kurgu. Merakta bırakmalı seyirciyi. Ama ben sıkıldım, içim karardı, keçileri kaçıracağım neredeyse. Yazık değil mi okurlarıma. Şöyle bir tasarım nasıl? Sinirlenip yırtıyorum yazdıklarıı, iki tablet uyku ilacı, doğru yatağa! İyi de, millet sokağa dökülmüş, ellerinde pankartlar. ´Sorumlusun arkadaş! Diyeceğim yoksa ne demeye soyundun yazarlığa?" Vüs´at O. Bener´in, uzun ve

"Yine de saygım baskın çıkıyor. Birkaç günün büyütecinden bakmayı korumaktan alamıyorum kendimi. Seni öyküler dışı tutacağım. Öyküler ancakbizim dışımızda yaşanmışlık sanrılarında uyutacak bir kısa zaman için-içi sıkılanları. Onlara bir ölçü duygu da katacağım hatır için! Yazık ki deliremeyeceğim." ... (Arka Kapak´tan)

´´Buzul Çağının Virüsü´nde Bener´in ustalığının yeni bir aşamasına tanık oluyoruz. Yazar bu yapıtında alışılmış anlatım kalıplarını kırarak yaşamayı kısıtlayan bütün koşullara ve olgulara karşı dilin coşkunluğunu ve yoğunluğla meydan okumaktadır. Bener´in ince alaycılığı da anlatımın şiirselliğine ayrı bir boyut kazandırmaktadır. Buzul Çağının Virüsü´nün Türk edebiyatında seçkin bir yeri olacağına inanıyorum.´´ - Cevat Çapan- ´´Faulkner´ın söz kurpiyeliği çağrıştıran örtük bir kurgulama ile ´öykü´lerini d

"Mızıkalı Yürüyüş ve Kara Tren´de otobiyografi biçiminin kendi türsel gereklerine de uyulmamıştır. Başlangıç değil, çoğu belirsiz olan başlangıçlar vardır: Notların başlangıcı, yazımın başlangıcı, anlatıcının yaşamının karanlık bırakılmış başlangıçları... Süren değil, parçaları olan bir yaşam vardır sanki ortada. Ama kendi yaşamını otobiyografi biçimine sahip bir kurmaca olarak mı sunuyordur Bener, yoksa otobiyografiyi andıran bir kurmaca mı yazıyordur?" - Orhan Koçak - Tadımlık: Lamelif Sokağı'na gidiyo

Manzumeler, Vüs´at O. Bener´in ısrarla şiir sınıfına sokmadığı, ancak -bütün yapıtlarını okuyanların rahatlıkla fark edebileceği gibi- onun "edebi portresi"ni tamamlayan, "sürpriz" bir kitap. Bener ironisi Manzumeler´de de boy gösteriyor. Orçun Türkay´ın resimleri eşliğinde.

Benim saçlarım yumuşak. Havva'nın saçları keçe gibi. Annem ustura ile iki defa kazıttı saçlarını uzasın diye, ama uzamadı, kısa kaldı. Burnu da öyle biçimsiz ki! Yamyassı. Tıpkı okul kitabımızdaki maymunun burnuna benziyor burnu. Hiç sevmiyorum onu. Pis, hırsız. Tadımlık Havva Benim saçlarım yumuşak. Havvanın saçları keçe gibi. Annem ustura ile iki defa kazıttı saçlarını uzasın diye, ama uzamadı, kısa kaldı. Burnu da öyle biçimsiz ki! Yamyassı. Tıpkı okul kitabımızdaki maymunun burnuna benziyor burnu.

''YİNE öldürgen bir intihar sabahı, yirmi miligram nobraksin almama karşın, ellerimin titremesini önleyemiyorum; kaydın bay Muannit Sahtegi, yapma, seni konuşmak değil, yazmak kurtarır derken yani günlük adı altında ilk üç beş tümcenin yazıldığı günen tam üç yılsonra, yeniden başlamayı deniyorum.Yoksa, galiba, dün gördüğüm, yanıbaşında sulandırılmış rakı şikesi, dilenen ihtiyardan beter yıkılmış olacağını. Neyi, nasıl, niçin kurtarmak?Neden bunca korkmak yıkılmaktan, yok olmaktan" "Kendi yaşamını otobiyogra

"Ihlamur Ağacı´nı benzeri aile dramlarından farklı kılan, yüzey gerçeğinin altında yatan iç uyumsuzluğu ve bu uyumsuzluğun neden olduğu gerilimi, büyük olaylara başvurmadan aktarabilmiş olmasıdır." - Sevda Şener- "Vüs´at O. Bener taşlama ve yergiyi, söz ve hareket güldürüsüne ilişkin tekniklerle yoğurarak, çağdaş Türkiye ortamının iç kapayıcı görünümünü, ince bir ´alay´a yönelen soyut darbelerle çizer. (...) yazarın, ´dil´ nesnesini ilk kez görüyormuşcasına algılayarak, yapıtını ´dili daha bir dil kılma

Tarih Vakfının sözlü tarih projesi kapsamında 1995 yılında yapılan Vüsat O. Benerle kardeşi Erhan Benerin video kayıtlarından ortaya çıkan Kurmacasız Bir Yaşam, epizodik belleğe dayalı bir geçmiş zaman hikâyesi. Bener kardeşlerin çocukluk, gençlik ve yetişkinlik yılları; başlarından geçen birbirinden ilginç olaylar; yakın tarihimizin bilinen olaylarının perde arkası ve tanınan simalarla ilişkileri; meslek hayatları ve gönül kırıklıkları; edebiyata girişleri 1950ler Ankarasının kültürel ortamı... Kısacası,

Vüsat O. Benerin ilk kitabı Dost 1952de Seçilmiş Hikâyeler dizisinden çıkmıştı. Sait Faikin Alemdağda Var Bir Yılanı ile birlikte modern öykücülüğümüzün ilk örneklerinden ve 1950 Kuşağının öncüsü sayılan Dost, 60 yıl sonra ilk kez ayrı, özel bir basımla sunuluyor. Öykü edebiyatımızın mihenk taşı kitaptaki on iki öykünün her biri unutulmazlar arasında: Dost, Havva, Kibrit, Boş Yücelik, Yazgı...

Karar verdik. Gölü bisikletle geçeceğiz. Tekerleklere sandalcıklar takalım önerisini kabul etmedim. Batmadık. Karşı sahile ulaştığımızda annemi bekler buldum. Kucaklaştık. Merdivenleri de bisikletle çıktık. Odada üç kişiydik. Yer yatağına uzandım. Tavanda fındık büyüklüğünde bir kara sinek. Kaptım raketi. Tutturamadım. Vızıltısını duyuyorum dört biryanda. Eşikten girdim. Küçülmüşüm. "Sen değilsin," dedi, çocukluğum. Yan yana durduk. Elindeki kılıç başıma indi. Güldüm. Büyüdüm birden bire. V.O.B., Kapan (A

Haksızlık ettiğime, saplantılarımdan kurtulamadığıma, kısaca ermişliği kimseye kaptırmamaya çalıştığıma tam değilse bile yarı inanırken, davranışlar, sözler, yüzçizgilerinin değişimi o denli yanılgılara düşmediğimi göstermiyor mu? Tuzağa mı düşürüyorum kendimi durmadan? Neye tutsağım? (Arka Kapak)