"On beş yılda ?Karaca'dan ?Dormen'e, ?Dormen'den ?Cezzar'a, ?Bulvar'dan ?Sanat Tiyatrosu'na, Gülriz'in aldığı yola bakın. Ne istediğini çok iyi bilerek. Üsluplar, iklimler atlayarak, dünya görüşleri değiştirerek. Kaderin, tesadüfün payı çok az bunda. Kaderini kendi çizdi bu kız. Kararını verdi. Gerçekleştirdi. Sırf iradesi ile. Tükenmez hırsı ile. Doğuştan yeteneklerine her gün yeni bir şeyler katarak, ta arkalardan geldi. Türk tiyatrosunun en önde kadın sanatçıları arasında yerini alıverdi. Ona saygı

"Kendi ustalık sınırlarını aşmış her sanatçının on parmağında on hüner vardır. İsterse hünerlerden birine, birkaçına daha el atabilir ve o kolda da başarılı olabilir. Gülriz ne kadar tiyatro ustasıysa o kadar da yazı ustasıdır. Gülriz yıllar önce anılarını yazmıştı, o anıların Türkçesi usta bir yazarın Türkçesiydi. Gülriz'in anılarını okuyanlar onun yazı biçimine hayranlıklarını dile getiriyorlardı. Böyle bir dil ustalığı ancak usta bir yazardan beklenebilirdi. Ben her zaman Gülriz Sururi'den böyle bir dil

Ben insan olabilmek istedim. İnsan olmak zordu. Ben mutluluğu, zoru başarmakta buldum. Hayatıma annesiz bir çocukluk damgasını vurdu; erken geliştim, çok şeyi keşfetme yoluyla öğrenmek durumunda kaldım. Yüzü gülmeyen, mutsuz, umutsuz, mahzun bakışlı bir çocuk... Arkadaşsız büyüdüm. Tiyatrocu bir ailenin çocuğu olmama karşın, tiyatroyla 12 yaşında, İstanbul Şehir Tiyatrosu'nun çocuk bölümünde tanıştım. Orada ilk defa sosyalleşmeye başladım. Artık birlikte şarkılar söyleyip dans ettiğim, rol icabı değişik duy