Ben buradayım; kımı yemlikler, boğa dikenleri, kızılcalar, yarpızlar burada... ama Zehra Ana yok... Zehra Ana'nın defalarca ağlaya sızlaya doğurduğu sedir de... Ben buradayım; sarollar, gelin düğmeleri, cinavlar, gerneşolar burada... ama Adem Baba yok. Baba'nın kısa hayatında, çocuklarını toplayıp ibretli öyküler anlattığı tandırbaşı da... Ben buradayım; aralık taş, demir köprü, düz tarla burada... ama ağabeyim (Y.) yok. Ben buradayım; eski tren yolu, Karagöl, Cenktepe burada... ama Ablam (N.) yok. Kısır

Yûnus ne güzel söyler: Ana rahminden geldik pazara; Bir kefen aldık, döndük mezara... İnsan, hayatın akışı içinde yaşama sevinci ile ölümden ürperiş gibi iki müthiş zıtlığın arasında çalkalanır durur. Hayat ve ölüm daimi bir akış hâlindedir. Dünyaya geldiğimiz andan itibaren öleceğimizi biliyoruz. Ölüm, en tartışmasız gerçek olarak ortada dururken, geriye kalan şeylerin ne anlamı var? Bu kitapta da çok miktarda ölümden bahseden öykü var. Çünkü, Ölümün bizi nerede beklediği belli değil, iyisi mi biz onu her

Benim öldü. 74 yaşındaydı. Yaşarken yeterince yanında olamadığım için, bir gün ölürse pişman olacağımı biliyordum. Ölünce pişman oldum. 7 yaşındayken annesini, 37 yaşındayken kocasını, 67 yaşındayken kızını, 74 yaşındayken oğlunu kaybetmiş, yaşamaktan yorulmuştu. Varsa, bütün yazı yeteneğimi annem ve anneler için harcamak isterdim. Ama biliyorum ki anneler için yazılmış, söylenmiş her söz eksiktir. Biz doğulular; babamızı, annemizi, çocuklarımızı uzaktan severiz. Yetiştiğimiz iklimde Seni seviyorum. yok

"Sabah uyanır uyanmaz insanın aklına gelen ilk şey, en samimi olduğu şeydir. Seni tanıdığım günden beri her uyanışımda ilk aklıma gelensin. Sensiz geçen bir gün bile insanın özlemini kartopu gibi büyütüyor. Şu an sen kim bilir nerede, ne yapıyorsun... Ve etrafındaki insanlar ne kadar şanslı..." *** "Aşk, uçsuz bucaksız bir çınar ormanında, düşen bir yaprağın sesini, iki kişinin de aynı anda duyabilmesidir" diyen de haklı, "Aşk, insanın kendisini mutsuz edecek kişiyi sevmesidir" diyen de Çünkü, "Sevgi on