Dine sığınan insan, her şeyi metaya dönüştüren kapitalist ilişkiler içerisinde, kendisini manevi bir varlık olarak hissetmek istiyor. Din, kapitalizmin acımasızlığı karşısında halkın sığındığı bir liman oluyor; acı karşısında bir afyon görevi üstleniyor, acıyı dindiriyor. Dine yaslanmak, acımasız sömürü ilişkilerinde kendi bulunduğu yere katlanabilmeyi sağlarken, aynı zamanda bir başkaldırı da olabiliyor. Tam da bu noktada, Marx'ın din eleştirisi, şu sözlerle, kapitalizmin eleştirisi oluyor: "İnsanın içi

Tarihi anlamak için bugünü anlamak gerekir. "Belirli bir zamanda, belirli bir ölçüde ve belirli koşullarda ırkçılıktan geçmemiş hiçbir modern devlet yoktur." -Michel Foucault- Tarihin neredeyse her döneminde "biz" ve "onlar" ayrımına rastlamak mümkündür. Ancak ırkçılık bütün ayrımcılıklardan farklı bir düzey ve arka planla çıkar karşımıza. O halde ırkçılığın ayırt edici özelliği nedir? Tarihin bir döneminde neden böyle bir kavrama ihtiyaç duyulmuştur? Irkçılık her toplumda kendini aynı şekilde mi dışavuru

İdeoloji, deyim yerindeyse, kafamda değil, oturduğum banktadır. Terry Eagleton İdeoloji, gözümüze inmiş bir perde mi, yoksa yaşadığımız gerçekliğin bizzat kendisi mi? İdeolojiyle aramıza bir mesafe koymak ne kadar mümkün? İdeolojinin oluşmasında ve yerleşiklik kazanmasında toplumsallığın rolü ne? Onu egemen sınıfların kurguladığı metafizik bir içerik olarak kavramak yeterli bir açıklama sayılabilir mi? İdeoloji Kuramları felsefe tarihinin en önemli tartışma konularından biri olan ideolojiyi bu ve benzeri

Kuram / Felsefe Felsefe toplumsal olana yabancılaştıkça yön duygusunu da kaybedecektir. Sokratesten bu yana felsefenin yöneldiği ana konulardan biri, toplumsal doku ile birey arasındaki gerilimdir. Ötenazi, esnaf ahlakı, asimilasyon, iktidar, namus cinayetleri ve çağımız savaşlarını ele alan Pratik Felsefe Yazıları, günümüz insanının maruz kaldığı ya da bizzat rol üstlendiği olgulara yakından bakıyor: Ötenazi bir hak olarak düşünülebilir mi? Esnaf ahlakının belirleyiciliği etik tartışmada nasıl bir yer tut