Kam-şaman sanatından ozan-baksı sanatına, ozan-baksı sanatından derviş-şair sanatına ve âşık sanatına dönüşen âşık edebiyatı, gelenekli Türk edebiyatının en gür kollarından biridir. Geleneğe göre, sözlü iletişim ortamlarında “canlı” olarak icra edilen âşık tarzı Türk edebiyatı âşık tarzı Türk şiiri, âşık tarzı Türk hikâyesi, âşık tarzı Türk ezgi kalıpları vs. ile zengin ve köklü bir edebiyattır.Âşık tarzı Türk edebiyatı bir gelenek edebiyatı olduğu için, bu edebiyatta ferdî üsluptan ziyade geleneğin belirl

Edebiyat, sözün özünü söyleme sanatı; şiir, özün özünü söyleme sanatıdır. Edebiyat sanatçısı ve edebiyat bilimcisi olmak için zengin bir donanıma sahip olmak gerekir. Zengin bir birikime sahip olmadan sözün özünü söylemek de, özün özünü söylemek de kolay değildir. Söylenen öz sözden derin anlamlar çıkarabilmek ve söylenen özün özünü anlayıp tahlil edebilmek de aynı şeklide zengin bir birikim ister. Şiir tahlili yapan edebiyat bilimcisi; zerrede güneşi, katrede ummanı görebilen sanat bilgesi, sanat bilginidi

Bu çalışmada Türk kültür coğrafyasının ana kaynaklarından Türk halk bilimi ve gelenekli Türk edebiyatı, fütüvvet-nâmeler, ölçülü sözler, manzum bilmeceler, ikincil sözlü kültür bağlamında Neşet Ertaş'ın türkü dağarcığı, âşık edebiyatı ve yerleşim adları konulu araştırmalara/incelemelere yer verilmektedir. Türk Kültür Coğrafyası - Halk Bilimi ve Edebiyat Araştırmaları adlı bu kitap; "Türk Kültür Coğrafyasının Ana Kaynakları", "Fütüvvet Kültürü ve Bu Kültürün Kökenleri", "Manzum Söz Varlığı ve Türkü Kültürü",

Tasavvufî Türk Edebiyatı", "Dinî-Tasavvufî Türk Halk Edebiyatı", "Dinî- Tasavvufî Halk Edebiyatı", "İslâmî Türk Edebiyatı", "Türk Tasavvuf Edebiyatı" gibi adlar verildiği görülür. Beslenme ve seslenme mekânları genellikle "tekke" çevreleri olduğu için, bu edebiyat şubesine "Tekke Edebiyatı" adı da verilir. Bilindiği gibi "Âşık", "Ozan", "Saz Şairi", "Çöğür Şairi" gibi adlarla anılan ve genellikle "Âşık" adı etrafında toplanan sanatçılar tarafından oluşturulan edebiyata -temsilcilerinden hareketle- "Âşık Tar

Ozan-baksı geleneği ile şekillenen ozan sanatına bağlı zengin bir sözlü edebiyatı bulunan Oğuz Türkleri Müslüman olunca bu köklü sanattan beslenen yeni konulara yönelir. Sosyal ve kültürel hayatta görülen bu gelişmeler sonucu dinî şiirler söyleyen yazan derviş şairler ile diğer konularda şiirler söyleyen ozanlar ortaya çıkar. Azerbaycan, Anadolu ve Rumeli sahalarındaki bu iki ayrı sanat geleneği, 16. yüzyılda birleşerek aşık edebiyatını oluşturur. Aşık edebiyatı temsilcileri birincil sözlü kültür çağında ya

Türk dünyasının herhangi bir yöresinde oluşan bir kültür unsuru benimsendikçe / sahiplenildikçe zamanla ülke genelinde yaygınlaşabilmekte, ülke genelinden de coğrafya yakınlığı olan diğer Türk ülkelerine ve Türkçenin konuşulduğu bölge ülkelerine yayılabilmektedir. Bu şekilde ortaya çıkan ve benimsenerek / sahiplenilerek yayılan ortak kültür unsurları Türk kültür dünyasını oluşturur. Değişik lehçe, şive ve ağızları olsa da ortak bir dil (Türkçe), uygulandığı yörelere ve ülkelere göre çeşitlense de ortak özel

Gelenekli Türk anlatılarının kökeni mitlere kadar uzanır. Mitolojik dönemde Türk halkı kâinatın, dünyanın, insanların, diğer varlıkların yaratılışı ve sonları hakkında duyduklarını, düşündüklerini, algıladıklarını, inandıklarını mitlerle (mitos) anlatmıştır. Anlatı (narration, tahkiye) geleneğinin başlangıcı sayılabilecek mitler insanların yaratılışla ve sona erişle (kıyamet) ilgili yorumlarından oluşmakla birlikte, bu yorumlar zamanla inanç kalıplarına dönüşür. Mitlerin özel anlatıcıları olmamakla birlikte

Kaybetmeden kimliğini Ey Türk; titre, özüne dön! Koru Türk'ün birliğini Ey Türk; titre, özüne dön! Bentleri yık, çağlayıp taş Büyük düşün, kendini aş Uyan, nefsin ile savaş! Ey Türk; titre, özüne dön! Vurgun şimdi Türkçe bile Türkçe düşün, Türkçe söyle! Bitsin hüzün, bitsin çile... Ey Türk; titre, özüne dön!