Bu çalışmada Sencer Divitçioğlu'nun Osmanlı toplumunu Asya üretim tarzı (AÜT) çerçevesinde bir modele yerleştirmesine sistematik bir yanıt oluşturulmaktadır. Osmanlı toplumunu kendine özgü (sui generis) olarak tanımlayan ve feodal üretim tarzının hâkimiyetini reddederken istemeden AÜT tezlerini savunanlara dolaylı destek veren önemli iktisat tarihçimiz Ömer Lütfü Barkan'ın görüşleri de eleştiri kapsamına alınmaktadır. Barkan üzerinden bir anlamda partikülarizm/kendine özgücülük sarmalına hapsolmuş bütün Osm

Dünya ve Türkiye hızlı bir değişim süreci yaşıyor. Ancak "değişim" kavramına yüklenmek istenen olumlu çağrışıma rağmen değişim her türden olumlu, olumsuz etkiyi içinde barındırarak gelişiyor. Geniş kitleler için daha fazla sefalet anlamına gelen küreselleşme, kimileri için kârlı yeni fırsatlar sunabiliyor. Türkiye'de sendikal mücadelenin etkinleştiği bir dönemin sonunda dahi gelir dağılımının bozulmaya devam ettiği ortaya çıkabiliyor.

Üniversite öğrencilerinin okuma alışkanlıklarının giderek azaldığı ve üretim tarzı feodalizm Osmanlı tartışmalarının bir ölçüde ilgi kaybına uğradığı bir ortamda bu gecikmiş ama güncelliğini yitirmemiş kitabın bir nebze olsun konu etrafında yeni bir ilgi yoğunlaşmasına katkıda bulunacağını ummak istiyoruz.