İsmail Fenni Ertuğrul bu eseri yazma sebebini şu şekilde açıklıyor: “Ulemâ-yı kirâmımızdan bir zümrenin vahdet-i vücûda kâil olanlar ve bilhassa Muhyiddin-i Arabî hazretlerine karşı bir hiss-i nefret ve husumetle mütehassis olduklarını gördüm. Bunun esbabını anlamak için içlerinden bazılarıyla mübahasede bulundum. Bunların vahdet-i vücûd meselesini lâyıkıyla tedkik etmediklerine ve bunu vücûdiyye (panteizm) mezheb-i felsefisinden ibaret bildiklerine yakîn hâsıl ettim…”Bu tespit ve düşünceyle yazdığı eserini

Felsefeye ilişkin Arapça ve Fransızca bazı eserleri mütalaa ettiğim sırada felsefi terimlerin bu iki dilde tesadüf ettiğim karşılıklarını bir mecmuaya kaydetmiştim. Bunların perişan bir halde kalmasına ve sarfettiğim emeğin bu şekilde heder olmasına gönlüm razı olmadı. Gerçekten de bu konuda sarfedilen mesai öyle pek kolay feda edilecek bir şey değildi. Çünkü bu işe en evvel, felsefeyi İbn Bâcce'nin en seçkin öğrencilerinden tahsil etmiş olan meşhur Musevi hakîm Ebû İmrân Musa bin Meymun'un Delâletü'l-Hâirî

Türk Düşüncesinin önemli şahsiyetlerinden İsmail Fenni Ertuğrul'un Cumhuriyetle yaşıt olan bu eseri, Türkçe yazılmış ilk ve tam felsefe sözlüğüdür. Felsefe alanında tamamlanmış olduğu bilinen ilk ve bu zenginlikteki tek sözlük, aynı zamanda "Geleneksel Felsefe" ile irtibatı kurabilecek kıymetli bir başvuru kaynağıdır. Fransızca, dönemin kültürel iletişim dili olarak tercih edildiğinden ve o dönemde henüz Türkçe felsefe kavramları tam olarak yerleşmemiş olduğundan, eser; Fransızca-Türkçe olarak hazırlanmıştı