KENTSEVERLİĞİN BELGESELİ... Ülkemizde kent denince akla önce tarihin ve uygarlıkların gelmesi kendiliğinden olmadı... Bu evrensel gerçeğin unutulduğu tek düze apartman yığınlaşmasından, kimlikli kentleşmeye geçiş çabaları kolay başlamadı... Anadolu kentlerindeki tipleşmeye karşı kentler, tarihleriyle yaşamalıdır denilmesi için kolları sıvayan bir avuç aydınımız olmasaydı; elde kalabilen eski kent dokularımızla birlikte, kurtarılabilen mimari zenginliğimizi de yitirmiş olacaktık... Özellikle 70lerden bu yan

Denebilir ki Kars, benim için sadece ailemin memleketi değil; küçük yaşlardan itibaren yaşama kültürü´mü belirleyen bir okul gibiydi. Kavga etmeden tartışmak, insanları kırmadan eleştirmek; yanlışınızı sinirlenmeden görebilmek, doğrumuzu böbürlenmeden sürdürebilmek ve Anamın bilge deyişiyle, herne olursak olalım özümüzü yitirmemek. Bütün bunları gözeterek yaşamayı birazcık olsun becerebiliyorsam, Kars´ın kazanımlarıdır. Beceremiyorsam, öğrenememişim demektir. Kafkasya ve Anadolu buluşmasındaki hemen tüm kül

...Sadece bu "sevda" dan hareket eden oktay Ekinci, Adanmış Yazılar´da uygurlık değerlerinin izini sürüyor, onları gözetenleri yüreklendiriyor, gözetmeyenlerle kavgasını veriyor...(Arka Kapak´tan)

Yaşamımı, mimarlığını ve yazarlığını ülkenin ve kentlerin kültür, tarih ve çevre değerlerine adayan Oktay Ekinci, özellikle 1980 sonrasındaki İstanbul için ilk geniş değerlendirmesini yayınlarımız arasında çıkan başucu kitaplarından "İstanbul´u Sarsan On Yıl" da yapmıştı...(Mart 1994) (Arka Kapak´tan)

En büyük bileşeni yağmanın kara parası olan bir ekonominin nasıl düzeleceğini hiçbir ekonomi uzmanından dinleyemedik. Türkiye´deki yatırımların yüzde ne kadarının toprağa ve yapıya yatırıldığının hesabı hiç ortada yok. Büyük holdinglerimizin hepsi makineden, tekstilden, otomobilden çok yapı üretiyorlar. Yapı bir şizofrenik tutku gibi Türkiye´nin altını üstüne getiriyor. Katlar milyarları, gökdelenler trilyonları müjdeliyor. İnsanlar deli gömleği giymiş gibi toprağı oymakla meşguller. (Doğan Kuban, Önsöz´