gençlik bir gökkaldıran portakalı dalıp gidip turuncusuna yollar dürerdin aşkla sen bir zaman akdenizden ığdır ovasına değin karlı dağ titreyişi sıcakta sarıp sarmalardı kar çiçeği sözcüklerini senin sevdiklerinin yaşlılığına da erdin gökte güneş kararmış portakal ölüm mü o yaklaşan sanırsın dizlerinin dibine yayılmış bir duman asıl böyle sevdada kal incitmesin son üzümün ezilişi ağzında bir soyulmamış portakal gibi yuvarlanıp dursun aramızda zaman

Ve insan En ince iğnesinin en dar deliğinden geçince Bu sesleri mi duyar

...Canım canım can çiçeğim Senden ne denli söz etsem acizim Canım canım ötelerden gelmiş Eteklerinde dört mevsim şenlik Canım canım toprağını denizlerin öptüğü Yağmurun aşkla yağdığı lodosun baştan çıktığı Erguvanlar çitlenbikler fıstıkçamları Mimozalar ve at kestaneleriyle Canıma can bağışlayan... Ömer Erdem'den ‘Kent,ev ve Ülke' için...

Öte yandan (İbrahim'e gelince): Kavminin tek cevabı, "Onu öldürün ya da yakın!" demekten ibaretti; fakat Allah onu ateşten kurtardı. Şüphesiz inanan bir toplum için, bunda da alınacak bir ders mutlaka vardır. Ve (İbrahim) dedi ki: "Allah'ı bırakıp da bir takım heykeller peydahlamanızın tek nedeni, şu dünya hayatında (onlarla) aranızdaki (çarpık) sevgi bağıdır; daha sonra, Kıyamet Günü'nde birbirinizi lanetleyeceksiniz; en sonunda hepinizin varıp duracağı yer ateştir: size yardım eden biri de asla çıkmayacak

seni bir koltuğa gelin etselerdi seni mor seni zambak beyazı bir koltuğa seni güzel seni tatlı sözler içinde seni bir hafta sonu şöyle alkışlar şöyle şen şöyle balkan havaları eşliğinde seni bir koltuğa gelin etselerdi geniş evlere doğru içleri bal mermeri seni yüksek seni binalara asansörler içinde zalimin oğlu zalim keskin gözlerle seni yanında yörende ötücü kuşlar bir dediğini iki etmeyen sümbül saçlı ağızlar seni bir koltuğa gelin etselerdi dünyanın son günüymüş gibi kapalı havada seni

tamam saldırdıklarınız adam değil aferin onların da gözleri kanlı sizin kadar aferin ya biz ne yapalım şu su zerrecikleri ya biz nereye gidelim şu yıldız kümecikleri zalimden kenar durmak kötü mü aferin bu binaları kimler dikiyor böyle Tanrıya karşı göklerin kalbini kimler çiziyor her sofraya oturuşta bir tokat halka aferin hak hukuk kaf dağında kuş değil sütü kurudu mu masumun yetimin hamile kadınları kem sözlerle tekmelerken aferin taraf değilsek kesilmedik söz hünerinden aşktan ve Allahtan kesilmedik

Sütümüzü devirdiler bir şey demedik Sıtımıza bindiler bir şey demedik Tek ayak üstünde dur dediler bir şey demedik Günümüzü uzattılar bir şey demedik Budağımızı kanattılar bir şey demedik Üç gün sonra gel dediler bir şey demedik Göz göze gelmeyin bir şey demedik Ve alınlar aşağı dediler bir şey demedik Duvara dön ve öksür dediler bir şey demedik Açılmasın perdeler dediler bir şey demedik Bu gece sokağa çıkılmayacak dediler bir şey demedik Şimdi burada gülünecek dediler güldük bir şey demedik Öyle bir şey yo

mutluluk bile iklim işi şu masanın etrafındaki türkler arkalarındaki perdenin işlemeleri kadar uyumlu değiller sıkılırız belki de neden çalık yeşerip susuz kaldığımız sevgilerden şu sözlerin geçtiği yurda bak dün süt gibi kardeşlerim vardı bugün kireç akıyor yüzümüzden kime konar kim gelir de uzaktan ben hep böyle geceler düşledim kınk radyo sesinde yağmur olsam döne döne verdiğimiz nice oldu vermek kadar almak da sanat işi hem bu kireç kuyusunda daha ne kadar duyan olmadan sesleneceğim birbirine değen sırt

söylenecekler daha söylenmeden evvel sen gelmeden ve ben gitmeden evvel taşlan kaldıracak kaslar gelişmeden evvel toprak ve sudan ve tüf ve lavdan evvel damladan evvel ve baldan ve kanattan evvel bilinen ve bilinmeyen ne varsa onlardan evvel tutamıyorum dilimi yerimde duramıyorum öyle evvel ormanların gölgelerinde ışıklar kaybolmadan evvel böcek yankılan kalplerden göçmeden evvel nehirlerden evvel meşenin şarkısından evvel balığın dişinden evvel ateşin külünden evvel gitmiştik her şeyden öteye bir gölün di