Yıllardır uyuyakalmış kiremitler darbelere direndiler, birbirlerine daha bir sıkı kenetlendiler. Mutluluklar hüzün, yaşanmışlar yaşanmamış, günler hafta, aylar yıl olup birbirlerini bırakmamacasına. Çok geçmedi, indirdiler terası aşağıya. Cumbalı katın tavanı yoktu artık. Dört duvar bütün çıplaklığıyla ortadaydı. Sadece insanlar mı utanır utanılmaması gereken çıplaklıklarından, evler utanmaz mı acaba? Eşyaların da bizde hatırı yok mu? Jaklin Çelik, Kum Saatinde Kumkapı’da, bizleri İstanbul’un tarihî semti K

Birbirlerinin dilini anlamıyorlardı ama yoksulluğun işaret dilini az çok biliyordu burada yaşayan herkes. Bu dili anlamak merhametin kapılarını sonsuza dek açmıyor olsa da muhtemel tehlikelerin sinyallerini algılamak adına önemliydi. Hikâye, semtin en işlek caddelerinden birinde, kalabalığın hengâmesinde göçmenler, kör köpekler, berduşlar, meczuplar, pezevenkler, insan tacirleri, uyuşturucu ve emlak simsarları arasında geçiyor. Jaklin Çelik, arafta kalmanın çaresizliğini, yoksulların işaret dilini, yaşamın

Bo ku cendexewneke kevn binax bike, vegeriyabu Stenbole; li kuçeya xwe, li mala xwe a ku bi salan bu neçubuye, vegeriyabu. Di berika we de gulazeke bebu; zarokek ku li Xarpere ji de u xwişken xwe hatibu kirin u a niha dixwest li xwediyen xwe, li axa xwe vegere... Xaniberfiroşeki ecev u delaliya wi a je ji ecebtir; heter le diktirin, bo ku ve mala ku ji peşeroja we, ji diroka we mabu u a niha mişkan ew der kiribun qulistana xwe u hey texten we en riziyayi dikeritandin, bikirin. Gelo we de karibuya ve mala k

İstanbula, yıllardır uğramadığı sokağına ve evine eski bir hayaleti gömmeye dönmüştü. Cebinde; Harputta annesinden ve kardeşlerinden koparılmış küçük bir çocuğun, şimdi sahibine ve toprağına dönmek isteyen, eski bir gazetenin arasına konmuş bir tutam saçıyla Geçmişinden ve tarihinden miras kalan, şimdi sıçanların yuva edinip çürümüş tahtalarını kemirdiği bu evi, şüpheli bir emlakçı ve onun daha da garip sevgilisi satın almak için ısrar ediyorlardı. Ramelanın, odalarında dolaşıp duvarlarına sırlarını fısılda

Ne buradaki hız, ne de oradaki yavaşlık normaldi. Jaklin Çelik, büyük şehrin keşmekeşini ardında bırakıp tek başına yollara düşüyor ve zamanın akmadığı, adeta durduğu o uzak diyarlardan bize pencereler açıyor. Dört yılda katettiği elli beş şehirden devşirdiği insan manzaraları onun hünerli ellerinde bazen iç burkan, bazen tebessüm uyandıran ve bazen de hayıflandıran öykülere dönüşüyor.

Genç öykücü Jaklin Çelik, Kum Saatinde Kumkapı dan sonra, bu defa Yılanın Yolu adlı ikinci kitabıyla okuyucu karşısında. Yazar, kitaptaki on öyküde, "Durak" ve "Yol" adını verdiği iki ana izlek üzerinden, gitme eylemine, kadere, tesadüflerin insan hayatındaki belirleyiciliğine ve bilumum insanlık hallerine, aşka, aldanmaya, cinselliğe dair yanıtlanması güç sorular soruyor. Öykülerinde insanın toprakla ve başka insanlarla olan aidiyet ilişkisini de derinlemesine sorgulayan Jaklin Çelik, bir yandan da içsel y

Jaklin Çelik, daha önce Öküz, Varlık, Fesat, Haliç Edebiyatı, Uç gibi dergilerde yayınladığı öyküleriyle tanınan genç bir kadın yazar. Kum Saatinde Kumkapı onun çocukluğunu ve gençliğinin bir dönemini geçirdiği o tarihi ve renkli semti, Kumkapı yı anlattığı tecrübelerinin ilk ürünü, ilk kitabı. İstanbul un en hareketli bölgelerinden birini geçmişiyle, insanlarıyla bir Kumkapılı nın ağızından tanımak isteyenler için eşsiz bir fırsat... Ayrıca, Varlık Yayınları nın düzenlediği Yaşar Nabi Nayır Öykü Yarışmas