Hayatta yaşadığımız acı, tatlı, ne varsa hepsini hafızamıza kazırız. Aradan zaman geçer unuttuğumuzu düşünürüz. Aslında yaşadığımız üzüntüleri, kırgınlıkları, aldatılmışlıkları, döktüğümüz gözyaşlarını unutmuyoruz! Yalnızca alışıyoruz. Bu duyguların varlıklarını kabullenerek yaşamayı öğreniyoruz. Oysa en karanlık gecenin bile bir sabahı var, o karanlık gecelere ışık olan yıldızlar var. O da mı yok? Bir mum yak karanlığına, kendi yıldızını, ışığını yap; üstelik belki başka birinin karanlığına da aydınlık olu