Poşetler ağır. Ama bir kadın sokakta yürürken bir erkekten daha çok saygı uyandırabilir o ağır poşetlerle. Bedeniyle orantısız poşetler belki görene yeniden hatırlatır, bir kadının hep taşıdığı hayatı. Ama o bir kadın olmadığına göre, bu gencecik haliyle hımbıl, bezgin bir adamdan başka bir şey değil şimdi. Biraz kambur yürüyebilse elindekilerin bütün ağırlığını kollarına verebilecek. Ama yürüyemiyor, ilkokul öğretmeninin zamanında kambur duran sırtına vurduğu cetveller bütün omurgasını bir ütü gibi düzleşt

Hayata dair kurgularının çok uzağına düşmüş yirmili yaşlarda üç genç... Yalnızlıklarını unutmaya, kendilerini tanımadıkları erkeklerin, kadınların kollarında avutmaya çalışanlar... Hayallerini elde etmek için şantaj yapanlar, çıplak gerçekleri rakiplerinin yüzüne vuranlar, olmazı olur yapmak için her şeyi göze alanlar... Büyükşehrin kurallarına göre oynayarak ayakta kalmaya çalışan bir grup insanın çok farklı görünen ama birbirine teğet geçen hayatları... Yer yer ruhunuza, yer yer kalbinize dokunaca

Birçok şeyi sanki ilk kez görüyor, ilk kez konuşuyor, ilk kez yaşıyorduk. Yeni bir şehrin acemiliği değildi bu. Kendimizi ne köklerinden kopmuş ne bırakıp gelmiş ne de dağılıp saçılmış hissediyorduk. Ama o şehirle aramızdaki ilişkinin, orlonu yetmemiş bir hırkanın tonu tutmamış bir kolu gibi uyumsuz olduğunu hepimiz seziyorduk. Boyumuz uzuyor, annem şişmanlıyor, oda her geçen gün sanki biraz daha küçülüyordu. Bu kitap, Zehra Çiğdem’in söze verdiği emek ve satır satır yüreklere dokunan parçalardan ol