Her şey düş, hayaldi. Söylenen her söz destan. Zaman gürül gürül akıyor, ayrıntıları unutturuyordu. Gerçeğe yer yoktu. Katipler yazıyor, hakkaşlar çiziyordu. Yazıyor, çiziyorlardı ama zaman bir üfledi mi tamam! Halk ıslık, türkülerle konuşuyor, at binen gideceği yoldan çok atacağı havayı düşünüyordu. Kürdistan taşı, toprağıyla değişmiş rüyanın büyüsüne kaptırmıştı. Adım başı destandı ve yarattığı destanlarla yeniden yaratılıyordu. Bu hal gerçekten daha gerçekti. (Arka Kapak)

"Seyit Alp´in kitabına dün akşam başlamıştım. Elimden bırakamadım. Nasıl çoşkuyla okuyorum! Roman. Aynı zamanda şiir. Klasik Yunan trajedilerine de benziyor. Masal. Destan. Tarih. Söylence. Ağıt... Kişiler canlı, kurgu sürükleyici. Romanda doğa betimlemesini pek sevmem. Hele öyle uzayıp gidenlerini. Asturiast´ta, Yaşar Kemal´de bile öyle sayfaları daha hızlı çevirdiğim olmuştur. Seyit Alp sevdirdi. Munzur suyunun kaynağını görmüştüm. Bir değil, bir sürü yerden kaynıyordu Munzur. Ve üst renginde. O doğ