Halen dil filolojisine göre Kur'an'ın Türkçe çevirisi yazılmadı. 1400 yıl içinde biriken Müslüman kültürü dikkate alınmadan, sadece Arap dilinin filolojik yapısından gidilerek, tıpkı bir roman, bir hikâye, bir tarih kitabı çevrilir gibi dile, dilin sembolik, semantik, değişmeceli anlamına göre meal yapılmadı. Belki yapıldı ben bilmiyorum. Yapıldıysa da ben görmedim. Bu nedenle mevcut mealler her zaman Müslümanların tarihi süreçteki kültürünü yansıtıyor, Kur'an'ı değil. Belki filolojik açıdan Kur'an'ın 1400

Allah kitabında; "Hakkında bilgin bulunmayan şeyin ardına düşme. Çünkü kulak, göz ve gönül, bunların hepsi ondan sorumludur." (İsra;36) "Hakkında bilmediğiniz şeyleri söylemeyin emrini verir" (Bakara;169) diyerek uyarır. Müslümanların doğru hükme, doğru fikre sahip olmaları gerektiğini hatırlatır. Allah'ın katında bilmeden kabul, bilmeden inanmak, bilmeden yaşamak yoktur.Onun için Allah ayetleriyle insanlara gerekli bilginin esaslarını bildirir. İnsanlar ayetleri okuyarak; bilgilenirler, bilinçlenirler. Bu

Cezaevi anılan çerçevesinde yazar Mehmet Çoban çok farklı inançları, fikirleri, yaşamları, ilişkileri ele alarak inceliyor, değişik ayrıntılarla tartışıyordu. Öneriler olarak birçok fikir üretiyor. İçinde yaşadığımız topluma öncülük edecek birçok somut, net önerilerde bulunuyor. Böyle bir eseri sadece toplumun okurlarının değil, ülkenin yöneticilerinin, hukuksal yapının içinde bulunan, savcı, hâkim, avukatların okumasının yararlı "İki Buçuk Sayfa" sadece cezaevi anıları değil, 2,5 yıllık cezaevi hayatının

Boyumun yüksekliğindeki mezarlık duvarı kenarından eski anılarımı izleyerek yürüyorum. Uzaktan mezarlık kapısının değiştiğini fark ettim. Biraz sonra yenilenmiş mezarlık kapısını gıcırdatarak açacağım. Kim bilir belki şimdi gıcırdamıyordur. Gençliğimizde geceleri sinemaya kaçıp eve geri dönerken, kısa yol diye geçtiğim bahçeler ev olmuş. Artık eski yeşillikler yok. Her yer asfaltların siyah rengiyle, binaların kırmızı kiremitleriyle dolmuş. Kuş sesleri, dodan arılarının vızıltıları da yok. Gecenin birinde,

Bir ozan çığlığı yükselir, Sazının en ağır bam telinden Haykırır durur, Gerçekleri söyler ozan Adamıştır kendini bilakis Halkına Çünkü kendisi halka malolmuş Sevecen ve sevilendir. Nerede olursa olsun Eşit görür insanları, Ayırmaz, ırkıyla, cinsiyle, mezhebiyle Ayırmaz tanrının yarattığı kulları O bir kültür birikimi O böyle yaşar Yaşdıkça haykırır ozan Dünya döndükçe Evrene kadar.