“Öyle ağır bir yüzleşmeydi ki bu. Her şey film karesi gibi gözünün önünden geçiyordu. Evin yıkılışı, sandığın evine gelişi, Erdem’in ilk geldiği gün, babaannesinin vasiyeti, Mardin, Efruz… Ve sandıktan çıkan aynayı ilk eline aldığı an… Uzandığı kanepesinde üzerine çektiği battaniyeye sarılarak iyice büzülmüştü. Küçülüp küçülüp annesinin karnına yeniden girmek ister gibi. Sanki henüz olmamış gibi… Uyudu Nergis, günlerden sonra hayalindeki annesine sığınarak, içine dönerek, o güvenli bölgeye dönmek isterce