Mitolojik dönemde söz ile varlık birdi. Felsefenin doğuşuyla beraber bu birlik kırıldı. Söz varlıktan, onu temsil etmek üzere ayrıldı. Temsile en uygun dil, kuramsal dil olarak kabul edildi. Dil Orta Çağ’a ulaşıp da daha geniş bir alanı “uygun” bir şekilde temsil etmek zorunda kalınca, “uygun dil” de çerçevesini, edebi dili ve onun sembolik parçası olan metaforları içine alacak kadar genişletti. Aydınlanma projesi metafiziği felsefeden elemek istediğinde ise, çerçeve tekrar daraldı metaforlar dışarıda kald