Zaman zaman onu duymam zor olsa da bu sefer söylediğini anlamıştım. Anlamıştım ama içime alamıyordum, o ayrı. "On iki yaşında intihara teşebbüs mü?" "Evet" dedi, gülüp geçiştirerek. Kanımı donduran bu gülüşü hemen tanımıştım. Bu gülüşe "Celladın Kahkahası" deriz biz. Danışanın aslında çok acı çektiği ve utandığı anlarda durumu ele alan " Cellat" aslında kişinin içten içe neyle baş etmeye çalıştığını bize gösterir. Bu kocaman adamın içinde, küçücük ve acı çeken bir Çocuk ve onun karşısında da istek ve ihtiya