Ağladıkça yosun tutan bir duvar gibi içim. Dokunmaya korktuğum, derinliğini kestiremediğim bir duvar… Acıyan bedenim mi yoksa ruhum mu kıvranıyor ateşler içinde? Kimim ben, neden geldim bu dünyaya? Sadece yalnızlığım tanıdık geliyor bu kadar şey içinde, sadece yalnızlığım… Onunla bile göz göze gelmeye korkuyorum şimdi. Ne yöne dönsem acılarım ve hatıralarımın gölgesi düşüyor üzerime. İçimde uçurumlar büyütüyorum, kendi derinliğime düşüyorum her adımımda… Kimse yok mu beni karanlığımdan çıkaracak? Görün beni

"İnsanın kaderi bir günde değişebilir mi? Demek onca yıl, bir geçmişi yüklenmişim kader diye; hem de bir başkasının geçmişini... Gelinliğimin eteğini iki tarafından tutup avuçlarımın içinde sıktım var gücümle. Tırnaklarım avuç içlerime batana kadar bırakmadım gelinliğimi. Belki de gelinliğimi değil, kaderimi almışımdır avuçlarıma, kim bilir? Şimdi, onu sıkmak veya özgür bırakmak arasında bir seçim yapma zamanı... Dışarısı buz gibi ve hâlâ kar yağıyor. Yüreğime kış yağıyor ince ince, içim ürperiyor. Yağan