Kitap İçeriği huzur veriyor bana şiir okumak, imgelerim evren, düşlerim ütopik, canın bedende yuvalanışı gibi. şiir koruyor beni kötü rüyalardan, gül kokan sokaklarda kesişiyor yollarımız zalimliklerle. nergis kokuları serpiyorum üzerlerine korkulu rüyaların. Bunca haksızlığın, zulmün, açlığın, işkencenin ve ölümün olduğu dünyada; iyiyi, güzeli, adaleti, eşitliği istemek insan olmanın gereği olmalı. Kendimiz için düşündüğümüz şeyleri başkasına da düşünebilirsek sorun çözülür belki de. Bu kadar

“Gönül insanları dünyayı hep yarım yaşarlar, diğer canlılara ‘yarın’ kalsın diye.”Dünya durduğu, insan da var olduğu sürece, hikâyelerin, romanların, resim ve müziğin konusu da bitmez. Çünkü insan ilişkileri, insan davranışları, insan psikolojisi üzerine kurgulanmıştır çoğunlukla.Kırsal kesim ve şehirde yaşayan insanlarımızın; dertleri, sıkıntıları, sevinçleri, üzüntüleri, yaşadıkları olaylar aynı olsa da olaylar karşısındaki tepki, söylem ve gösterme biçimleri farklılık gösterir. Bunlara bir de o yörenin ö

Yaşamın cilvesi olan sancıları sızıya dönüştürmemenin yolu, umutsuzluğa kapılmamaktan geçmekteydi. Mücadele varsa; sonunda ya başarı ve mutluluk ya da hiç bitip dinmeyen, vur-kaç yapan bir sancılar nöbeti vardır. Yaşamın bütün hengâmeleri karşısında gel-git sancılarını sızıya dönüştürüp, içinde yuva yapmasını engellediysen, korkma! Yaşam hep senden yanadır. İnsanca yaşamak için diren! Kısacık ömrümüzde yaşadıklarımız, hayatı tek başına yaşayan babam için hep ruhunun derinliklerinde, kuytu bir yerlerde, dipt