"Kardelen çiçekleri dağların zirvesinde, karın o soğuklarında yenilgiyi kabul etmişçesine sabırla bekler. Öyle bir sabır ki ayaza çalan kar soğuklarına direnir. Ta ki erimeye başladığı bir anda karların arasından usulca açar ve boynunu eğer. Düşünsene, o soğuklara direnerek karları delip çıkan bir çiçek arsızca, ‘İşte ben buradayım, başardım.' dercesine dallarını açması gerekirken; dağ başlarında veya bir kayanın dibinde yalnızlık içinde görünmeden, fark ettirmeden açıverir. İşte sen de bir kardelen gibi ye

Oysaki bir hayalim vardı; alın teriyle kurulan sofrada bir ekmeği paylaşmak... Hercai gecelerde, hiçbir vakit doyumsuz kalmamış sohbetlerine bir çayın deminde ortak olmak... Yüzüne vuran günde; alnından öpmek, gözlerine dokunmak... Olmadı be güzel insan. İstenilmeyen bir can, ötelenen bir ben kaldım. Sevdayı yaşamayı bırak, tatmaya bile layık görülmeyen bir ben! Sensiz geçen zamana inat, yokluğunun hüküm sürdüğü hayata ve kalemi bir türlü seni bana yazmayan kadere... Şimdi niyetlerimin en arsızını, şer