Bir zamanlar binalar az, yeşillikler çoktu. Çocuklar evlerin bahçesinde ve sokakta oynarlardı. Üstelik her sokağın bir Fıstık'ı, bir de Yastık'ı vardı. Dünya döndü, döndü, döndü... Binalar yükseldi, yükseldi, yükseldi... Çatılar neredeyse bulutlara değdi, betonlar, yeşillikleri ezdikçe ezdi. Doğadan uzaklaşan kalpler de betonlaşmaya başlamıştı. Bütün dünyayı kendisinin zanneden insan, Fıstık'la Yastık olmasa daha mutlu yaşayacağını sanıyordu. Acaba gerçekten de öyle miydi? Çevre ve hayvan haklarını en az i