Ne zaman birkaç dakikalığına şu sevimsiz dünyanın çekilebilirliğine inansam muhakkak altından acı çeken bir ruh, vuslata erememiş bir aşk, dertten kıvranan bir insan çıkıyor karşıma. Ya hece hece hançerleyen bir şiir yazılmış, ya nağme nağme namludan çıkar gibi bir türkü söylenmiş, ya ağu ağu sineleri zorlayan bir ağıt ahu enin edilmiş. Zaten hangi dertsiz, aşksız, elemsiz, hasretsiz insan bu bahtsız dünyayı güzelleştiren bir katre güzellik lütfetmiş ki kavruk gönüllerimiz için. Bir nebze güzelse bu çirkin