´´Tüm acısını dudaklarında topladı da patlattı kan içinde ´anne´lerini... Ağladı, haykırdı da Mereto´dan yankılandı sesi, Dicle´ye karışan gözyaşlarının arasından uyandı sanki Hasankeyf´in Hasan´ı. Gözyaşlarından içti de gebe kaldı ikizlerine bir kadın Sason Manastırı'nda... Melek ağladı... Ağlayarak uyandı...´´ ´´ İnsan yaralarına bu kadar mı bağlı olur? Acıları insanın ana yurdu, gözyaşları da ana dili galiba. Şimdi işte dönüp dolaşıp acılarıma varıyorum . Vardıkça kanıyorum, kanadıkça hem azalıyorum