Cûd, köyünü çevreleyen zeytin bahçelerine doğru koştu. Adımlarıyla yolu, büsbütün yutar gibi, kanatsız uçmak ister gibi koşuyordu. Köyün batı yakasına bakan tepeye ulaşıncaya dek koşmaya devam etti. Tepeye tırmandı ve en yüksek noktasında durdu. Gözlerinden akan yaşlar, yorgunluktan pembeleşmiş yanaklarından süzülüyordu. Var gücüyle bağırdı: "Ben babamı görmek istiyorum... Onu ziyaret etmek istiyorum... Babamı görmek istiyoruuum!" * * * "Babacığım, ne seni ne de arkadaşlarını unutmayacağım, bundan emin ol!"

Okullarımız daha küçük yaştan itibaren evimiz kadar vakit geçirdiğimiz yerler oldu. Bildiklerini öğrencileriyle paylaşmak için gayret gösteren fedakâr canım öğretmenlerimiz var orada. Ve tabii bize benzeyen fakat bizden ayrı, bizden ayrı fakat bizi tamamlayan can dostlarımızın olduğu yer okullar. Bilgi ağacının meyvelerini topladık okullarda. Kankalarla en çok oralarda güldük, eğlendik. Hüzünlendiğimiz, kızdığımız, ümitsizliğe kapıldığımız anlar oldu. Kimi zaman da istemediğimiz olayların içinde bulduk kend