İki arkadaş dağın yamacından batıya doğru yürümeye başladılar. Yön bilgileri yoktu, haritaları yoktu, pusulaları ya da rehberleri de yoktu. Daha önce hedefledikleri yere doğru hiç yürümemişlerdi. Tek bildikleri dağın öte tarafına doğru gitmeleri gerektiğiydi. Fakat bunun yeterli bir bilgi olmadığını, dağın sürprizlerle dolu olduğunu bu yolculukta öğreneceklerdi.

Nüket annesiyle dükkândan ayrıldığında da aklını aynı sorular kurcalayıp durdu. Patik'in annesini nasıl bulabilirim? Bunun için iyi bir dedektif tutmayı bile düşündü ilk etapta. Evet, bir filmde görmüştü. Kayıp bir yakınını bulmak için kadının biri dedektif tutuyordu. Dedektifler hemen bulurlardı kayıp insanları. O zaman hayvanlar için de bir şeyler yapabilirlerdi. Nüket bu fikri bulduğuna sevindi.

Tam o sırada gözüm ekrana kaydı. Televizyonda balonları beline bağlamış bir adamın uçtuğunu gördüm. Adam beline bağladığı bir sürü uçan balonla bir katlı ev boyuna çıkmıştı. Şaşkınlığım iyice arttı. Bunun nasıl olduğunu öğrenmek istiyordum. Hatta bunu ben de yapmalıydım. Sonuçta hangi çocuk uçmayı istemez ki?

4 sınıflara hitap eden bu on kitapta on farklı maceraya yelken açacaksınız. Fakat bu hikâyelerde sadece macera mı var? Tabii ki hayır! Analitik ve bilimsel düşünme, problem çözme, paylaşmak, arkadaşlık, gibi değerler bu hikâyelerle birlikte kitapların içinde... Üstelik hikâyelere dair etkinlikler, bulmacalar, sevenlere...

Bir anda kafasına bir zarf düşüverdi. Sami ne ye uğradığını şaşırmıştı. Zarfın tam kafasına isabet etmesiyle şoka uğramıştı. Gözlerini karıncaların minik dünyasından koca gökyüzüne çevirmişti. Yakınlarda yüksek bir apartman ya da bina yoktu. Gökten geçen bir şey de görünmüyordu. Bu da neydi böyle?

Zil çalmıştı. Sami okulda meşhur bile olmuştu. Öğretmeni onu v e Mesut'u yanına çağırdı. Bu olayı bir proje hâline getirmelerini teklif etti. Böylece bu ilginç hadise bir bilimsel çalışma olabilirdi. Fakat bunun için projeye Ali'nin de katılması gerekiyordu. Sonuçta bu işin fikir babası bizim Ali'ydi...

Kaplumbağa sanki evinin önüne gelen iki misafire yaklaşır gibi yaklaştı onlara ve "Hoş geldiniz!" dedi. Birdenbire Nüket'in başı döndü. Korkuyla etrafına baktı. Konuşanın kaplumbağa olduğuna inanamadı bir süre. Fakat etrafta Patik'ten ve kaplumbağadan başka kimse yoktu. Yüksek ağaçlar üstüne üstüne geliyor, başı dönüyordu. Kafamı fena çarpmışım, diye geçirdi içinden.

O anda hepsi yerlerine çakılıverdi. Bu eski teknenin motoru çalışıyormuş meğer! Şakir farkına varmadan bunu keşfetmişti ama bu maceralı bir keşif, onlara biraz pahalıya mal olacaktı. Zakir bir anda geriye baktı ve arkadaşlarına dönerek bağırdı: "Hemen atlayalım! "

Evet, bir karargâhımız vardı bizim. Önemli kararları aldığımız, boş vakitleri geçirdiğimiz, aylaklık ettiğimiz yer burasıydı. Mahalledeki yaşıtlarımızla burada saatlerce oyun oynardık. Geniş bir arsanın içinde terk edilmiş metruk bir evdi burası. Ev karargâh, bahçesi ise oyun alanımız. Bizden başka burada bir kedi ve beş yavrusu yaşardı. Yukarıdaki çatıda da iki güvercin ailesi vardı. Onların da yuvası olmuştu bu ev. Kapıları, pencereleri artık kırılıp dökülmüştü. Dışarıdan bakınca o hâliyle bile asil görün

Emir sağa sola dönedursun bir anda kitap yığınının içinden bir patırtı geldi. Gözü kapalı olan Emir aniden kalktı, korkuyla çömelip sağa sola baktı. Kalbi güm güm atıyordu. İyice yere çömelmiş vaziyetteydi. Elinde de sırt çantası vardı. Sağ eliyle iyice kavramıştı çantayı. Onu bir silah gibi tutuyordu. Kendini savunmaya karar vermiş, tetikte bekliyordu. O sırada ince bir ses duydu: "Beni burada tutamazsınız, çıkarın beni buradan! "

Önce içimiz korku ile doldu. Sonuçta çatıda bir aydınlatma yoktu ve güvercinler bizi yeterince tedirgin etmişti. Bir de orada yatan her neyse garip bir şekli vardı. Bir güvercin olmadığına yemin edebilirdik ama ne olduğunu da bilemiyorduk. Harun'la bir süre uzaktan baktıktan sonra ilk adımı o attı. Başımızı eğe eğe se sessizce yürüdük ve bir anda yerde korkuyla yatan şeyin "Gaaak!" diye bağırmasıyla havaya zıpladık.