Geleneksel dini otoriteyi yıpratan ve törpüleyen süreçlerden biri de modernitenin beraberinde getirdiği “rasyonelleşme” olgusudur. Modernleşmeye gönüllü bir şekilde katılan Alevi topluluklar, onun bagajında taşıdığı rasyonellik gözlüğünü de sorgusuz sualsiz takıp kabullenmişler ve bu gözlükle, şehirlerde yeniden baktıkları Aleviliği geleneksel yapısından farklı olarak görmüşlerdir. Rasyonalite gözlüğünün gösterdiği Alevilikte dedenin yeri ancak din adamlığı ve cem yönetme fonksiyonudur. Rasyonal

Sözlü kültüre ve dedelerin uygulamalarına dayandığı modern öncesi zamanlarda "yol bir sürek binbir" ilkesi ile ifade edilen Alevilik, birbirinden farklı pek çok uygulamalara kaynaklık edebiliyor ve bu, Aleviliğin bir zenginliği olarak değerlendiriliyordu. "yol" tek olduğu sürece "sürekteki" farklılaşmalar toleransla karşılanmıştır. Ancak modernleşme ve şehirleşme sonrası dedeliğin sembolik bir figüre dönüşmesi ve "ocak"ların neredeyse ortadan kalkmasıyla, şehirlerde oluşan Alevi ekolleri arasında artık bu f