"Biraz koştum, nereye gittiğimi bilmeden. Durdum, bekledim bir put gibi. Sadece bir adım attım, sadece bir adım. Kucakladım, kendimi boğazlayan boşvermişliği. Rüzgârla beraber yağan yağmur, yasemin çiçeklerinin arasından yükseltiyordu yaşamaya değer kokuyu. Ormanın derinliklerine doğru koştum. Çarptığım dalları, taşları umursamadan koştum. Yaratılış için diktim gözlerimi gökyüzüne. Yok oluş için diz çöktüm toprak üstüne. Dinledim fısıldananı... ‘Oysa yaratılış gibi güzeldir yok oluş da. Ölüm bitiş değil,