Hafif bir rüzgâr esti. Kapı, gıcırdadı, tüm ağırlığına rağmen. Taşlar yapıştırmışlardı kapıya. Sonra Seyyal sökebildiğini sökmüştü taşların. Değer, kaybolsun diye. Kapıyı Seyyal boyamıştı. Yalnızken. Yokken. Unutulup gitsin için. Ama izler duruyordu. Kapıdan sökülen taşların izleri. Boyasa da kapanmayan izler. - Kabuk bağlayan yara, nasıl kendini unutturmamak için kuruduğu yerde iz bırakırsa öyle. Bir aşk hikâyesinden öte; bir bitimin ardından, bir kadının ve bir adamın yüreklerine sığdıramadıkları ince