Kafamı yavaşça salladım. Semih banktan kalktı, gitti. Onun arkasından bakarken gökyüzünde yağmur sonrası beliren gökkuşağını fark ettim. Ölüm hayatın en sarsıcı kodlarından biri olmasına rağmen, oyunun yas tutmadığını bilakis bunu sıradan bir olay olarak algılamasının ne kadar acımasızca olduğunu düşündüm. Adına hayat dediğimiz bu programı yazan parmaklar için doğmanın ve ölmenin birbirinden farkı yoktu. Denge için bu ölüm kodu gayet gerekli olan bir şeydi, hatta en önemlisiydi çünkü hepimiz ölmek için doğu

"Şimdilerde ise deniz kenarında, o bankta oturup yas tutan bendim. Hayat bir zamanlar annemin oynadığı rolü bana vermişti sanki. Annemin o gün denize bakarken nasıl çaresiz ve mutsuz hissettiğini on dokuz yıl sonra şimdi anlıyordum. Ağabeyimin ölümünden sonra kendisini hayattan soyutlayıp benim varlığımla yeterince mutlu olamayışından dolayı sürekli yargıladığım anneme bugün sempati duyacağımı söyleselerdi asla inanmayacakken, bu gerçeği bizzat yaşayarak deneyimlemem hayata karşı algımı genişletiyordu. Etra