"Evet, belki hayatındaki her şeyin yok oluşuyla yüzleşmişti ama kendisi hâlâ duruyordu. Henüz kendini yok edememişti. Hiçliğin içinde yok olmalıydı "O" da. Belki o zaman gerçekten var olabilirdi. Sanırım ölüm deneyimi için vakit gelmişti. Daha özgür olmalıydı. Her zaman daha fazlası vardı ve artık "O" daha fazlasını istemek istemiyordu. Sonsuz bir dinginlik istiyordu." "O" ya da "O'nun hayatı" her gün aklımızdan geçirip bir türlü kendimize itiraf edemediğimiz gerçeklerdi. Günlük yaşamın telaşesinde far

"Yokluğumda anlaşılacağım ben. Beni yüz sene sonra değil, Belki yüz bin sene sonra anlayacaksınız. Ama hiç korkmayın, tam olması gerektiği anda, Olması gerektiği gibi anlayacaksınız. Ve anladığınızda "ben" var olmayacağım. Anladığınızda "biz" var olacak. Herkes "hiçliğin" içinde "hiç" olmuş olacak. Tıpkı benim olduğum gibi."