“Portakal bir taydır. Ve ben suya düşüp ölen bir tayı ceylana çevirme ihtimalinden bahsediyorum. Bir tay genelde suya düşüp ölmez. Ben de genelde sempatiğimdir ama ayağıma çarpıp düşer taylar. Benim gönlüm düşer suya sonra. Kimse bulamaz orada gönlümü de aklımı da. Aklım zaten uzun zamandır kayıp... Ellerimi tuttular, düşlerden bahsettiler, başka hayvanlardan bahsettiler. Hep, birini önemseyince hayvanlara benzetiyordum, bunu bilmediler. Annem de dahil. Annem ceylandı icabında. Bir ara gergedandı

Hatırladığım ilk anı neydi? Annemle babamın bana sıkıca sarıldığı aklıma geliyor. Hepimizin güldüğünü hatırlıyorum sonra. Ve anneannemin masallarını. İlk anılarımı bulutlar üzerindeymişim gibi hatırlıyorum, sonrası fırtına... hepinizin bildiği gibi... ve şimdi yine pembe bulutlar... hepimizin yaşadığı gibi... Ben de bir annenin gözünün nuru, bir babanın altın saçlı kızıyım. Ve küçük bir kız çocuğunun, kucağında uyumayı çok sevdiği annesiyim. Bunları unutmadan okuyun isterim hayatımı...