Doğa şaşırtıcı bir şekilde hayat dersleriyle doludur. Bedenimiz ise, onun ele geçirdiği terk edilmiş bir şehirdir sadece. Her insan da her şehir gibi toprağın üstünde dikilip bir ev bulduğunu sanır kendine önce. Sonra ismi bir taşın üzerine yazılmayı hak ettiğinde, kemikleri tıpkı bir harabenin sütunları gibi çayırlara uzanır yan yatar. Ne zaman ki bir çiçek yavaşlayan bir dere gibi yumuşacık bir akımla göğüskafesinin içinden yükseliverir, işte o an evine döndüğünü anlar insan, koca bir ömür dediği kısacık